[เถรี]

นี่คือสิ่งที่อยากจะบอกกับสามเณรทั้งหลายว่า เป็นผลพวงจากการฝึกสมาธิล้วน ๆ หลวงพ่ออ่านหนังสือมาตั้งแต่ ป. ๑ ยันปริญญาเอก ยังไม่ลืมอะไรเลย ใครถามเนื้อหาตรงไหนสามารถอธิบายได้หมด บางทีไม่มีอะไรจะทำ ก็นั่งท่องตำราให้คนอื่นฟังเป็นวัน ๆ จนเขาสงสัยว่า "คนเราจำได้ขนาดนี้เลยหรือ ?"

สามเณรต้องเข้าใจว่า พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ชัดเจนว่า "ผู้มีจิตตั้งมั่น (ก็คือมีสมาธิ) สามารถระลึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วได้นาน" คำว่านานในที่นี้ไม่ใช่แค่เรียนยันปริญญาเอก แต่ว่าระลึกชาติได้เป็นแสนเป็นล้านชาติ..! นั่นคือสิ่งที่พระสงฆ์สมัยพุทธกาลท่านทำได้

ส่วนที่หลวงพ่อทำได้เป็นแค่เศษเสี้ยวเดียวเท่านั้นเอง แต่ไม่อยากให้สามเณรทั้งหลายเสียประโยชน์ ไหน ๆ ก็มาบวชวัดท่าขนุนแล้ว ไปบอกเขาว่า "เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อเล็ก" แต่ถ้าเรียนไม่เอาไหนก็เสียชื่อครูบาอาจารย์หมด..!

เพราะฉะนั้น..การบ้านที่จะให้ไปก็คือ ใครคิดว่าจะเรียนต่อให้เก่ง อย่างน้อย ๆ ไปภาวนา เอาแค่ "พุทโธ..พุทโธ" ก็ได้ หรือใครมีคาถาอะไรก็ว่าไป ให้ได้ต่อเนื่องอย่างน้อย ๑๕ นาทีโดยไม่คิดเรื่องอื่นเลย สักเช้าครั้ง เย็นครั้ง แล้วลองดูว่าผลการเรียนจะดีขึ้นหรือไม่ ?

ส่วนในเรื่องอื่น ๆ นั้น สามเณรอาจจะคิดว่าบวชที่วัดท่าขนุนแล้วเจอพี่เลี้ยงเข้มงวด ขอให้เข้าใจว่า สามเณรคือเชื้อสายของสมณะ เท่ากับเป็น "ว่าที่พระ" คนอื่นเขาต้องกราบไหว้บูชา ถึงเวลาจะกิน เขาต้องประเคนภัตตาหารให้ ถ้าความดีของเราไม่พอ จะเกิดโทษมากกว่าประโยชน์ จึงเป็นเรื่องที่เราต้องระมัดระวังเป็นอย่างสูง ก่อนบวชเราไหว้พ่อแม่ ไหว้ครูบาอาจารย์ แต่พอบวชแล้ว ครูบาอาจารย์หรือพ่อแม่ต้องไหว้เรา เราเอาความดีอะไรไปให้ท่านไหว้ ? ก็นอกจากศีลาจารวัตรที่มากกว่าเท่านั้น..!