[เถรี]

เรื่องของการกลัวทุกอย่างคือกลัวตาย อาตมาตามดูเรื่องตายอยู่เรื่องเดียวเป็นปี ๆ อยากรู้ว่ากลัวเพราะอะไร ? ท้ายที่สุดสรุปได้ว่าทุกอย่างที่กลัวคือกลัวตาย..!

กลัวหิว กลัวอด หิวมาก ๆ อดมาก ๆ..ตาย กลัวอ้วน อ้วนแล้วไม่สวย ไม่มีคนรัก นั่งซึมเศร้า เฉา..ตาย เชื่อเถิดทุกอย่างลงตรงตายหมด ตามดูมาเยอะแล้ว กลัวจิ้งจก จิ้งจกโดดเกาะ ยี้..ขยะแขยง..ขาดใจตาย ตามดูจนกระทั่งเลิกกลัวไปเอง พอเห็นว่าจริง ๆ แล้วทั้งหมดอยู่ตรงกลัวตาย ก็เลยเลิกกลัวไปตอนไหนก็ไม่รู้ ?!

ตอนเด็ก ๆ กลัวผีมาก กลัวชนิดที่ว่ากลางคืนไม่กล้าออกไปปัสสาวะนอกบ้าน แถวบ้านนอกสมัยนั้นขุดส้วมไว้ท้ายไร่โน่น กว่าจะเดินไปถึงก็หิวข้าวแล้ว บางทียังตัดสินใจว่า "วันนี้จะขี้ดีไหม ?" เพราะเดินไปกว่าจะถึงก็หิวใหม่แล้ว..!

สมัยก่อนเป็นส้วมหลุมไม่ใช่ส้วมซึม ในเมื่อเป็นส้วมหลุมถ้าอยู่ใกล้บ้านก็ดมกลิ่นทั้งวัน ต้องไปขุดไว้ไกล ๆ บ้าน แล้วพยายามให้อยู่ด้านใต้ลมเอาไว้ โดยเฉพาะต้องดูทิศเหนือทิศใต้ไว้ให้ดี ให้กลิ่นออกนอกบ้านไป ถ้าหากว่าหน้าหนาวลมเหนือจะมา ถ้าหากว่าหน้าร้อนลมตะวันออกจะมา ก็แปลว่าด้านที่ไม่สามารถจะขุดส้วมได้เลยก็คือเหนือกับตะวันออก ก็ต้องไปโน่น ตะวันตกเฉียงใต้ ปรากฏว่าโบราณกับปัจจุบันตรงกันที่ว่า ปัจจุบันนี่สร้างตึกเขาก็บอกให้สร้างส้วมไว้ด้านตะวันตก เพราะว่าแดดบ่ายจะได้ช่วยเผาช่วยอบ ทำให้ส้วมสะอาดขึ้นส่วนหนึ่ง