[เถรี]

ก่อนทำวัตรเย็น วันศุกร์ที่ ๑๑ กรกฏาคม ๒๕๖๘

เวลาเห็นคนอื่นเขาตื่นเต้นยินดีแล้วยังคิดว่าตัวอาตมาตายด้านหรือเปล่า ? พอดูอาการแล้วก็น่าจะตายด้านจริง ๆ นั่นแหละ..!

ในเรื่องของยศของตำแหน่ง อาตมภาพไม่เคยดิ้นรนอะไร เนื่องเพราะว่าครูบาอาจารย์ไม่เคยสอนให้กอบโกยเรื่องอื่นใส่ตัว ท่านให้แต่ธรรมะเท่านั้น เรื่องอื่นนั้นถือเป็น "ยศช้างขุนนางพระ" เขาให้มาก็รับไว้ เขาไม่ให้ก็แล้วไป

อาตมาก็ประพฤติอย่างนี้มาตลอด ก็แปลว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้มา แม้กระทั่งตำแหน่งต่าง ๆ ๓๐ กว่าตำแหน่ง ได้มาเพราะผู้บังคับบัญชาเห็นว่าสมควร แม้แต่สมณศักดิ์ครั้งแรกก็ไม่ได้ขอ ตอนนั้นหลวงพ่อเจ้าคณะอำเภอ ท่านเคยทำหน้าที่เลขานุการเจ้าคณะอำเภอมาก่อน แล้วพวกเราคนขี้เกียจไม่อยากมีภาระ ก็ช่วยกันดันท่านขึ้นไปเป็นรองเจ้าคณะอำเภอ ท่านบอกว่า "หลวงพ่อช่วยสแกนลายเซ็นให้ผมหน่อย ผมจะทำเรื่องขอสัญญาบัตรให้"

ก็ยังบอกกับท่านไปว่า "ให้คนอื่นเขาไปสิ ผมไม่จำเป็นต้องมีอะไรหรอก เป็นแค่ "อาจารย์เล็ก" เป็นแค่ "หลวงพ่อเล็ก" ก็ทำงานเป็นปกติอยู่แล้ว" ท่านบอกว่า "ไม่ได้ครับ พอถึงเวลาส่งชื่อคนอื่นไป แล้วผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองท่านถามว่า..แล้ววัดท่าขนุนอยู่ที่ไหน ?" โดนกดดันมาก ก็เลยต้องทำเรื่องขอให้

แต่ก็เป็นเรื่องอัศจรรย์ เนื่องเพราะว่าแต่ละอย่างไม่ได้ขอ แต่ลงวาระที่เหมาะสมทุกครั้ง สัญญาบัตรครั้งแรกเป็นพระครูสัญญาบัตรเจ้าอาวาสวัดราษฎร์ชั้นโท ได้ปีที่ในหลวงรัชกาลที่ ๙ เจริญพระชนมายุ ๘๔ พรรษา อย่างรางวัลวันเสาเสมาธรรมจักรผู้บำเพ็ญประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา ได้รับจากกรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ตอนนั้นท่านยังเป็นสยามบรมราชกุมารีเท่านั้น ได้รับปี ๒๕๕๕ ปีพุทธชยันตี ก็คือเป็นปีที่ ๒,๖๐๐ พอดี แล้วท้ายที่สุดทุกอย่างก็ค่อย ๆ ลงตัวไปเรื่อย ไม่ดิ้นไม่รน ใครทนไม่ไหวเดี๋ยวเขาก็ให้มาเอง เพราะว่าสิ่งที่ได้มาก็เป็นภาระ..!