[เถรี]

เรื่องของการเวียนเทียนเป็นการบูชาพระรัตนตรัยด้วยดอกไม้ ธูป เทียน ก็คือการบูชาด้วยแสงสว่าง ของหอม แล้วก็ดอกไม้ ตามที่บาลีว่า

อันนัง ปานัง วัตถัง ยานัง อันนังคือข้าว ปานังคือน้ำ วัตถังคือผ้า ยานังคือยานพาหนะ

มาลา คันธัง วิเลปะนัง มาลาคือดอกไม้ที่ร้อยดีแล้ว คันธังคือของหอม วิเลปะนังคือเครื่องลูบไล้ ถ้าเป็นสมัยนี้ก็น่าจะเป็นพวกโลชั่น แต่สมัยก่อนนั้นเป็นพวกน้ำมันสำหรับทาเท้า ป้องกันเท้าแตกเวลาเดินทางไกลเป็นวัน ๆ

เสยยาวะสะถัง ปะทีเปยยัง เสยยาคือเครื่องนอน มุ้ง หมอน ฟูก ผ้าห่ม วะสะถังคือเครื่องนั่ง โต๊ะ เก้าอี้ ปะทีเปยยังคือเครื่องตามประทีป ถ้าแปลตรงตัวก็น่าจะเป็นพวกไม้ขีดไฟแช็ก แต่ในที่นี้ท่านรวมทั้งพวกเทียนพวกตะเกียงอะไรไปด้วย เพราะว่าถ้ามีแค่ไม้ขีดไฟแช็ก ก็ไม่สามารถที่จะตามประทีปได้

ทานะวัตถู อิเม ทะสะ ทั้ง ๑๐ ประการนี้จัดเป็นวัตถุทาน คือของที่ควรถวายแก่บรรพชิต

แต่ก็เป็นเรื่องแปลกที่ว่าพระพุทธเจ้าอนุญาตให้ญาติโยมถวายทานด้วยยานก็คือพาหนะ แต่ห้ามภิกษุขับยานที่เทียมด้วยสัตว์ เพราะว่าคนที่ไม่เข้าใจ จะไปโทษว่าพระเราทรมานสัตว์ คือเรื่องของยานพาหนะเป็นการอำนวยความสะดวก พระพุทธเจ้าไม่ได้หวังความสะดวกของพระภิกษุสามเณร แต่หวังอานิสงส์ความสะดวกจะเกิดแก่ผู้ถวาย