[เถรี]

พระภิกษุสามเณรของเราต้องตั้งมั่นอยู่ในขันติ และสันติ ก็คืออดทน อดกลั้น แม้ว่าจะเป็นฝ่ายโดนกระทำ รักษากำลังใจของเราเอาไว้ให้ดี เพื่อพิสูจน์ทราบว่าพระภิกษุสามเณรเป็นแสน ๆ รูป แม้ว่าส่วนหัว ๆ จะกระทำผิดกระทำพลาดก็ตาม ส่วนที่เหลือยังมีดีอยู่อีกมาก

การที่เราจะพิสูจน์ทราบ วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ประพฤติวัตรปฏิบัติธรรมของพวกเราอย่างสม่ำเสมอ อย่างน้อย ๆ บุคคลอื่นเห็นก็ยังชื่นชมบ้าง เพียงแต่ท่านทั้งหลายอย่าไปหวังว่า การทำความดีแล้วจะมีบุคคลยินดีด้วย เราทำดีเป็นร้อยครั้ง เขาจะชมสักครั้งก็ยาก แต่ถ้าผิดพลาดครั้งเดียว จะมีตีนมารอบทิศ ช่วยกันกระทืบให้จมธรณีไปเลย..!

กระผม/อาตมภาพจึงได้เตือนทุกท่านมาตลอดว่า เราทำอะไรอยู่ในสายตาชาวบ้านเขา เพราะฉะนั้น..อย่าได้นอกลู่นอกทาง เพราะว่าเมื่อชาวบ้านเห็น แล้วเขาเอาไปพูด เขาไม่ได้พูดถึงตัวท่าน ไม่ได้ระบุว่าเป็นพระรูปนั้น สามเณรรูปนี้ แต่เขาใช้คำว่า "พระวัดท่าขนุน" เมื่อมาถึงตรงนี้ก็แปลว่ากระทบกระเทือนทั้งวัด แล้วส่วนที่กระเทือนหนักก็คือ พระอุปัชฌาย์อาจารย์อย่างกระผม/อาตมภาพ ที่บวชให้และอบรมสั่งสอนพวกท่านมา..!

กระเทือนหนักขึ้นไปอีกก็คือหลวงปู่สาย อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน ที่สร้างชื่อเสียงและคุณงามความดีไว้อย่างมาก แม้จะมรณภาพไป ๓๐ กว่าปีแล้ว ผู้คนก็ยังคิดถึงและเคารพกราบไหว้อยู่

กระผม/อาตมภาพจึงขออาศัยงานไหว้ครูและปฐมนิเทศนิสิตวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ ตอกย้ำให้พวกท่านทั้งหลายได้ทราบว่า "ถ้าเราไม่สามารถสร้างความเจริญให้กับพระพุทธศาสนาได้ ก็อย่าทำให้พระพุทธศาสนาต้องพังลงไปเพราะตัวเรา..!"

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑๗ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)