[เถรี]

โดยเฉพาะหลวงตาอ่อง (พระอ่อง ทีฆายุโก) พระภิกษุวัดท่าขนุนที่อายุมากที่สุด เป็นพระหลวงตาที่บวชเมื่อแก่ แต่ว่ามีญาติโยมเคารพนับถือมาก เพราะว่าศึกษาความรู้เอาไว้ ทั้งเรื่องของฤกษ์ยาม เรื่องของคาถาอาคม จนมีคนมาขอพึ่งพาอยู่เสมอ

เมื่อท่านได้รับปัจจัยจากกระผม/อาตมภาพก็ดี ได้รับปัจจัยที่ญาติโยมถวายให้ตามศรัทธาที่ช่วยเหลือพวกเขาก็ตาม ได้ครบ ๑๐,๐๐๐ บาทเมื่อไร หลวงตาอ่องก็จะนำมาถวายกระผม/อาตมภาพ บอกว่า "ร่วมบุญทุกอย่างกับหลวงพ่อ" ทำให้กระผม/อาตมภาพนึกว่า ถ้าในสมัยพุทธกาล หลวงตาอ่องน่าจะเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่พระราธเถระ ซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตั้งให้เป็นเอตทัคคะทางว่านอนสอนง่าย

เนื่องเพราะว่าหลวงปู่พระราธเถระนั้นบวชเมื่อแก่ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสถึงวีรเวรวีรกรรมของพระหลวงตาเอาไว้นับ ๑๐ ประการ ซึ่งหาความดีได้ยากมาก แต่ว่าหลวงปู่พระราธเถระนั้น ถือว่าเป็นบุคคลนอกเหตุเหนือผล ก็คือท่านเป็นผู้ที่อ่อนน้อมถ่อมตน เกรงใจทั้งภิกษุผู้เก่า ผู้ปานกลาง และผู้ใหม่อย่างแรงกล้า ถ้าหากว่าใครว่ากล่าวตักเตือน ก็น้อมลงรับฟัง พร้อมที่จะนำไปแก้ไขตนเองอยู่เสมอ กระผม/อาตมภาพจึงพิจารณาดูว่า ถ้าเป็นสมัยพุทธกาล หลวงตาอ่องของวัดท่าขนุนก็คือลูกศิษย์หลวงปู่พระราธเถระนี่เอง

ครั้นฉันเช้าเสร็จเรียบร้อย กระผม/อาตมภาพก็ได้เดินทางเข้าไปยังวัดอุทยาน เพื่อที่จะไปใช้หนี้ เนื่องเพราะว่าได้มอบหมายให้พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ., ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน พร้อมด้วยพระครูสุธีกิตติบัณฑิต, รศ., ดร.ผู้อำนวยการสถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ ซึ่งทั้งสองท่านได้ช่วยกันออกเงินพิมพ์หนังสือที่กระผม/อาตมภาพออกในนาม พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. เพื่อขอตำแหน่งทางวิชาการในปีนี้ไปก่อน เมื่อท่านจ่ายเงินไปแล้ว มีโอกาสก็ต้องรีบมาคืนอย่างเร่งด่วน

ในส่วนนี้ต้องขอบพระคุณทั้งสองท่าน ที่ช่วยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง ในการทำเรื่องขอตำแหน่งทางวิชาการให้ เพราะว่ากระผม/อาตมภาพนั้น เป็นบุคคลที่ไม่ขออะไรจากใคร ในเมื่อคนอื่นทนไม่ได้ ช่วยขอให้ก็เต็มใจรับไว้ นี่เป็นคติประจำตัว

เมื่อคืนนี้ก็ได้สอบต่อหน้าคณะกรรมการ ซึ่งเป็นการสอบประเมินเอกสารการสอน ตลอดจนกระทั่งประเมินผลการสอนของกระผม/อาตมภาพ ในฐานะอาจารย์พิเศษประจำคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ซึ่งตอนแรกกระผม/อาตมภาพก็คิดว่า "ท่าจะแย่แน่" เนื่องเพราะว่ากรำงานมาทั้งวัน ในงานฉลองสัญญาบัตรพัดยศของตนเอง สุขภาพร่างกายของชายชราอายุย่างเข้า ๖๗ ก็ไม่ค่อยจะอำนวย แต่พอถึงเวลาแล้ว สัญชาตญาณนักสู้กลับขึ้นมา ท่านอาจารย์จะสอบถามอะไร ก็ตอบทุกอย่างไปตามความรู้ของตนเอง