[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๑๐ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ เป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ (วันอาสาฬหบูชา) ญาติโยมทั้งหลายยังคงมาทำบุญใส่บาตร ฟังเทศน์ฟังธรรม สมาทานอุโบสถศีลกันตามปกติ ก็เป็นที่น่ายินดีว่า ท่ามกลางข่าวคราวเสียหายในวงการสงฆ์ ท่านทั้งหลายศรัทธายังไม่ได้ลดน้อยถอยลง

โดยเฉพาะญาติโยมทั้งหลายที่ใส่บาตรในตอนเช้า ซึ่งส่วนใหญ่พรรคพวกเพื่อนฝูงแจ้งมาว่าคนใส่บาตรน้อยลง แต่ทางทองผาภูมินั้น อาจจะเป็นเพราะว่ามีพี่น้องมอญพม่าอยู่เป็นจำนวนมาก ซึ่งท่านทั้งหลายเหล่านี้สามารถแยกแยะออกว่า อะไรเป็นเรื่องส่วนตัว อะไรเป็นเรื่องของพระพุทธศาสนา จึงยังมีศรัทธาแน่นแฟ้นมั่นคงอยู่เหมือนเดิม

กระผม/อาตมภาพไปพม่าอยู่หลายปีช่วงที่สร้างวัดหนองบัว ได้เห็นวัตรปฏิบัติของบรรดาญาติโยมทั้งหลาย ที่มีต่อพระภิกษุสามเณรแล้ว ก็ยังชื่นชมว่าพุทธศาสนิกชนในประเทศพม่านั้น สามารถที่จะแยกแยะออกว่าอะไรเป็นเรื่องส่วนตัว อะไรเป็นเรื่องของพระพุทธศาสนา

เนื่องเพราะว่าเวลาพระภิกษุสามเณรสึกหาลาเพศออกมา ก็คลุกคลีตีโมงสนิทสนมกันเลย แต่ทันทีที่กลับไปบรรพชาอุปสมบทใหม่ ก็น้อมหัวน้อมเกล้า กราบไหว้แบบศรัทธาเต็มที่ เป็นการแยกแยะออกว่าสิ่งใดควร สิ่งใดไม่ควร ซึ่งพุทธศาสนิกชนชาวไทยของเราควรที่จะทำให้ได้อย่างนั้น

เมื่อครู่นี้พวกเรามีการตีกลองระฆังย่ำค่ำ ซึ่งตอนตี ๓ ครึ่งก็จะมีระฆังย่ำรุ่ง ที่เป็นแบบอย่างปฏิบัติกันมานับร้อย ๆ ปีของวัดวาอารามในประเทศไทย แต่ปัจจุบันนี้มีหลายแห่งซึ่งบุคคลเข้ามาทีหลัง ไม่พยายามศึกษาเข้าใจขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมชาวพุทธ เมื่อถึงเวลาก็มีการฟ้องร้องกัน ว่าไปรบกวนเวลาพักผ่อนหลับนอน หรือทำกิจกรรมอื่น ๆ ของเขา

เรื่องพวกนี้จะว่าไปแล้ว ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายพยายามปรับให้เข้ากับสังคมมากจนเกินไป ก็อาจจะเสียหลักการได้ ดังนั้น..อะไรที่เป็นหลัก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพระธรรมวินัยก็ดี เรื่องของวัฒนธรรมประเพณีก็ตาม ถ้าเป็นไปได้ควรที่จะรักษาหลักการเอาไว้ก่อน ต่อให้ญาติโยมไม่เข้าวัดเข้าวาก็ไม่เป็นไร..!