[เถรี]

แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าตำหนิ เพราะว่าปุถุชน คือผู้หนาด้วยกิเลส ก็มีปกติเป็นแบบนั้น ทำอย่างไรที่ทุกคนจะเป็นผู้มีสติมั่นคง ถึงเวลาเกิดอะไรขึ้น สามารถแยกแยะได้ว่า อะไรเป็นส่วนตัว อะไรเป็นส่วนรวม ซึ่งเรื่องพวกนี้ ผู้ที่จะมั่นคงจริง ๆ ต้องปฏิบัติธรรมจนเห็นผลเท่านั้น เพราะว่าสิ่งที่ตนเองทำจะเป็นพยานอย่างดีที่สุดว่า คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นั้น ดีจริงดีแท้ขนาดไหน ?!

ส่วนผู้ที่เป็นปุถุชนคนธรรมดาบวชเข้ามา ต่อให้มีความรู้ทางโลกสูงเพียงไหนก็ตาม ก็พ่ายแพ้ต่อกระแส รัก โลภ โกรธ หลงได้ทั้งสิ้น บางท่านก็ไปดิ้นรนเพื่อยศเพื่อตำแหน่งสูง ๆ ขึ้นไป ด้วยความต้องการในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข บางคนก็สะสมเงินทองสิ่งของต่าง ๆ โดยที่ลืมไปว่าวันแรกที่เราบวชเข้ามานั้น ตั้งใจจะบวชมาละกิเลส

บุคคลประเภทนี้มีค่อนข้างจะมาก เพื่อนฝูงของกระผม/อาตมภาพหลายต่อหลายรูปก็เป็นแบบนี้ ก็คือตอนแรกก็ตั้งใจมอบกายถวายชีวิต ทำทุกอย่างเพื่อพระพุทธศาสนา แต่พอ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ประดังกันเข้ามา ก็เริ่มออกนอกลู่นอกทาง จากแต่เดิมเป็นเด็กบ้านนอก คลุกดินคลุกทราย กินอย่างไรก็ได้ นอนอย่างไรก็ได้ ตอนนี้ต้องมีกุฏิทรงสเปนอย่างดี ต้องติดเครื่องปรับอากาศ ต้องติดม่านราคาแพงพอที่จะสร้างกุฏิได้อีกหลังหนึ่ง..! ต้องมีรถหรู ไม่ว่าจะเป็นรถตู้ หรือว่ารถเก๋ง เหล่านี้เป็นต้น

จะว่าไปแล้วก็เป็นธรรมดาของกำลังใจปุถุชน ที่ไม่สามารถจะทนเรื่องของ รัก โลภ โกรธ หลง ได้ เมื่อเจอข้อพิสูจน์ก็เป๋ออกนอกทางไป แต่ถ้าไม่ไปทำอะไรที่อยู่ในลักษณะของการทำให้ขาดความเป็นพระ ก็ยังพอเป็นสมมติสงฆ์ที่กราบได้ไหว้ได้อยู่ เพียงแต่ว่ากำลังใจของท่านกับเราต่างกันไม่มากเท่านั้นเอง มีแต่เพศภาวะที่ห่มเหลือง โกนศีรษะ ถือกฎเกณฑ์การดำเนินชีวิตด้วยพระธรรมวินัย