[เถรี]

เรื่องของยศ เรื่องของตำแหน่งนั้น กระผม/อาตมภาพถือในหลักที่ว่า "ยศช้าง ขุนนางพระ" ได้มาก็ไม่ดีใจ เสียไปก็ไม่เสียใจ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าเห็นความอนิจจัง ตามที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้ ซึ่งพระองค์ท่านให้ข้อธรรมคำสอนเอาไว้ชัดเจนว่า สรรพสิ่งทั้งหลายไม่เที่ยง เกิดขึ้นในเบื้องต้น เปลี่ยนแปลงในท่ามกลาง และสลายไปในที่สุด

ถ้าเราไปยึดถือสิ่งที่ไม่เที่ยงว่าเที่ยง เราก็จะมีแต่ความทุกข์ แต่ถ้าหากว่ารู้เห็นตามความเป็นจริงว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้มาได้ก็ไปได้ ไม่ใช่ที่พึ่งที่ระลึกอย่างแท้จริง ที่พึ่งที่ระลึกของเราก็คือหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ต้องคอยพิจารณาอยู่เสมอ ให้เห็นถึงความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ ความไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเรา

แต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงถวายให้เพื่อรับเป็นภาระธุระในพระพุทธศาสนา อำนวยความสะดวกให้ในตอนทำงาน จึงเป็นเรื่องที่เราท่านทั้งหลาย แม้ว่าจะไม่ยินดี แต่ก็เป็นกำลังใจให้กับท่านทั้งหลายที่ยังยินดียินร้ายอยู่ และโดยเฉพาะบรรดาลูกศิษย์ที่ดีใจมากกว่าครูบาอาจารย์หลายเท่า..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น รับมาแล้ว บรรดาพรรคพวกเพื่อนฝูงก็ดี ลูกศิษย์ลูกหาก็ตาม พากันพลอยยินดีด้วย กระผม/อาตมภาพเห็นเขาดีใจ ก็พลอยดีใจด้วย เนื่องเพราะว่ากำลังใจที่เกาะในด้านความดี มีปีติอยู่นั้น อย่างน้อยก็มีกามาวจรสวรรค์เป็นที่ไป..!

แต่ก็ได้แต่หวังว่า ท่านทั้งหลายจะสามารถสร้างกำลังใจให้สูงกว่านี้ มั่นคงกว่านี้ เพื่อคติคือที่ไปหลังจากสิ้นชีวิตแล้ว จะได้มั่นคงและสูงส่งกว่านี้ หรือว่าถ้าสามารถปล่อยได้วางได้ทั้งหมด ไม่ยินดีในสิ่งที่ควรยินดี ไม่ยินร้ายในสิ่งที่ควรยินร้าย ยอมรับในกฎของกรรมได้ ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งทั้งปวง เราท่านทั้งหลายก็จะมีโอกาสหลุดพ้นจากกองทุกข์ เข้าสู่พระนิพพานได้ ดังที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ดี ครูบาอาจารย์ที่ท่านหลุดพ้นแล้วก็ดี ตั้งความปรารถนาดีต่อพวกเราทั้งหลายเอาไว้นั่นเอง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๓๐ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)