[เถรี]

ปีนี้งานฉลองรับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ถือว่าเป็นงานที่ใหญ่ที่สุด จึงได้จัดฉลอง ลำดับถัดไปน่าจะเป็นตำแหน่งทางวิชาการ ซึ่งปกติเขาก็จะขอตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ (ผศ.) บ้าง รองศาสตราจารย์ (รศ.) หรือว่าศาสตราจารย์ (ศ.) บ้าง ตามผลงานที่ตนเองมีอยู่

พรรคพวกเพื่อนฝูงรุ่นเดียวกันก็ดี รุ่นน้องก็ดี เป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์กันไปหมดแล้ว กระผม/อาตมภาพเองก็ยังงอมืองอเท้าอยู่เหมือนเดิม ก็คือไม่ยอมขอเอง ถือว่าถ้าหากว่าเขาให้ก็จะรับไว้ แต่ให้ดิ้นรนไปขอจะไม่เอา ก็เลยมีผู้สงสารและเห็นใจ ตลอดจนกระทั่งหมั่นไส้อยู่ด้วย..!

เนื่องเพราะว่าการขอตำแหน่งทางวิชาการ ตั้งแต่ผู้ช่วยศาสตราจารย์ขึ้นไปนั้น

๑) ต้องมีงานวิจัย

๒) ต้องมีเอกสารประกอบการสอน

๓) ต้องมีหนังสือวิชาการที่เราสอน หรือว่าอยู่ในหมวดที่เราสอน

จะว่าไปแล้ว คนอื่นเขาลำบากที่สุดก็ตรงหนังสือ แต่ท่านทั้งหลายก็เห็นอยู่ว่ากระผม/อาตมภาพเองนั้น ออกหนังสือไปแล้ว ๒๐ กว่าเล่ม แล้วก็ทำตัวให้คนอื่นเขาหมั่นไส้ ก็คือมีพร้อมทุกอย่างแต่กูไม่ขอ..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ., ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน ซึ่งท่านถือว่าท่านเป็นลูกศิษย์ เพราะว่ากระผม/อาตมภาพบวชให้กับท่าน ในเมื่อตนเองได้ตำแหน่งทางวิชาการไปแล้ว จึงพยายามช่วยผลักดันให้อาจารย์ได้ตำแหน่งด้วย

กระผม/อาตมภาพเห็นว่าถ้าคนอื่นยอมเหนื่อยแทนก็เรื่องของเขา เนื่องจากว่างานทุกอย่างมีพร้อม แต่เป็นคนขี้เกียจทำเอกสารอย่างหนึ่ง เป็นคนที่ไม่ชอบขออะไรอย่างหนึ่ง ก็เลยให้เขาทำกันไปให้พอ เราเองมีหน้าที่รอรับ ก็แปลว่าหลังจากฉลองสมณศักดิ์แล้วไม่นาน ก็อาจจะมีตำแหน่งทางวิชาการเพิ่มขึ้นมาอีก..!