[เถรี]

รออยู่นาน ๑๐ กว่านาที เกือบ ๒๐ นาที พวกเราเริ่มบ่นเสียงดัง ปรากฏว่าแม่สาวคนที่อยู่ด้านหน้าหันกลับมาบอกว่า "พวกคุณย้ายไปทางช่องอื่นเถอะ เรื่องของฉันยังอีกนาน..!" ได้ความว่าคุณเธอจะไปยุโรป แต่ระยะนี้คนจีนมีปัญหากับอเมริกา เลยพลอยมีปัญหากับยุโรปไปด้วย..!

เห็นเจ้าหน้าที่ยกหูโทรศัพท์ติดต่อข้ามประเทศอย่างเคร่งเครียด ไม่ทราบเหมือนกันว่าอีกนานเท่าไรจะได้คำตอบ ? พวกเราก็เลยต้องย้ายช่อง เพื่อรอประทับตั๋วโป้งเดียวเท่านั้น กระผม/อาตมภาพจึงฉวยเวลาตอนนี้ ทำการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนเอาไว้ก่อน

ที่เมืองอูลู่มู่ฉีนั้น ทุกอย่างค่อนข้างจะเคร่งเครียด เพราะว่าเราเป็นคนต่างด้าว ขณะเดียวกัน คนจีนฮั่นก็ยังเป็นส่วนแปลกปลอม เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วเป็นชาวอุยกูร์ หรือที่ภาษาจีนเรียกว่า "หุยหู" สถานที่ราชการทุกอย่าง ตลอดจนกระทั่งแหล่งท่องเที่ยว จึงต้องมีการป้องกันขันแข็ง ตรวจแล้วตรวจอีก สแกนแล้วสแกนอีก แต่ว่าเมื่อได้เข้าไปแล้วก็คุ้มค่าเป็นอย่างยิ่ง แบบเดียวกับที่พิพิธภัณฑ์ซินเจียงที่เราเข้าไปในตอนเช้าวันนี้

เมื่อเดินทางไปถึงตอน ๑๐ โมงเช้านั้น คนก็เต็มแน่นขนัดไปหมด เห็นแต่หัวดำพรืด..! จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพแทบจะถอดใจแล้ว อีกทั้งเจ้าหน้าที่ก็อธิบายว่า "มัมมี่แห่งเมืองโหลวหลาน" นั้น ตอนนี้กำลังมีการปิดโยกย้ายเพื่อซ่อมบำรุง ในเมื่อไฮไลท์ก็ไม่ได้ดู ของพิเศษก็คือ "สนับแขนของนักรบ" ซึ่งไม่ยอมให้ไปแสดงที่พิพิธภัณฑ์ไหน ก็ไม่สามารถที่จะเข้าดูได้อีก..!

แต่ว่าเมื่อโดนพรรคพวกกระตุ้นก็เข้าไปดู แล้วก็เห็นว่าเขาดำเนินเรื่องไปตามลำดับ ตั้งแต่สมัยนับ ๑๐,๐๐๐ ปีที่ผ่านมา จนกระทั่งถึงยุค ๔,๐๐๐ - ๕,๐๐๐ ปี ไล่มาจนกระทั่งถึงยุคปัจจุบัน ว่าข้าวของเครื่องใช้ เสื้อผ้าอาหารของเขามีลักษณะอย่างไร ?