[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๗ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ อากาศที่โรงแรมฮิลตันเมืองอูลู่มู่ฉีอยู่ที่ ๒๓ องศาเซลเซียส แถมมีฝนตกลงมานิดหน่อย โรงอาหารเปิดตอน ๗ โมงเช้าตรงเป๊ะ ข้าวปลาอาหารมีมากมายเหลือเฟือเหมือนเดิม

เมื่อฉันเช้าเสร็จแล้ว กระผม/อาตมภาพขึ้นไปนอนภาวนา ส่งกำลังใจขอบคุณเจ้าที่เจ้าทางทุกท่านที่เมตตาให้การอนุเคราะห์สงเคราะห์ และรวมไปถึงถวายเจ้าที่เจ้าทางตลอดเส้นทาง ในการเดินทางวันหนึ่งคืนหนึ่งนี้ ขอให้ทั้งคณะสะดวกและปลอดภัยด้วย

หลังจากนั้นแล้วก็ลงมาทางด้านล่าง เจอรถมากมายมหาศาล เพราะว่าทางโรงแรมฮิลตันวันนี้มีจัดการประชุมอีก กระผม/อาตมภาพขึ้นไปนั่งรอบนรถยนต์ ด้วยความที่กลัวว่าถ้าช้าแล้วจะออกไม่ได้ แต่ "ลูกกิฟท์" (นางสาวอันตรา ลักษณะ) บอกว่าพิพิธภัณฑ์เขาเปิด ๑๐ โมงเช้า จากตรงนี้วิ่งไปแค่ ๑๕ นาทีก็ถึง รีบไปก็ไม่มีประโยชน์ จึงต้องรอจน ๐๙.๔๕ น. พวกเราจึงขึ้นรถกันจนครบครัน

"กิ๊กเหล่าซือ"และ"คุณโบตั๋น"ก็อำลาอาลัย พร้อมกับนัดแนะกันว่าถ้ามีไปซินเจียงเหนือหรือซินเจียงใต้ก็ให้ติดต่อได้ กระผม/อาตมภาพมอบเงินรางวัลให้กับ "น้องกิ๊ก"ไป ๒๐๐ หยวน ให้ "คุณโบตั๋น" ไป ๕๐๐ หยวน

พวกเราวิ่งมาประมาณ ๓๐ นาทีก็ถึงสนามบินเมืองอูลู่มู่ฉี น่าเสียดายที่ว่าแม้การสแกนเข้าจะไม่ลำบาก แต่พอไปทำการเช็คอิน พวกเราก็เจอปัญหาที่กระผม/อาตมภาพชื่อยาวเกินมนุษย์มนา จึงต้องไปหาเจ้าหน้าที่ประทับตราให้ต่างหาก แล้วก็ยังต้องเทน้ำชาทั้งกระบอกทิ้งไปด้วย

เมื่อลากันตรงนี้แล้ว พวกเราก็เดินเข้าในส่วนของการตรวจคน เพื่อเข้าประตูขึ้นเครื่องที่ตรวจได้เข้มงวดกวดขันมาก แม้แต่ถอดรองเท้าออกมาแล้ว ก็ยังจับเท้ากระผม/อาตมภาพไป ค่อย ๆ สแกนไปทีละข้าง เผื่อว่าในถุงเท้าจะซุกซ่อนอาวุธน่ากลัวอะไรมาหรือเปล่า ?

ครั้นผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ก็ยังต้องมารออีกพักใหญ่ เพราะว่า "ป้ามุกดา" (นางสาวมุกดา เพชรชื่นสกุล) พี่สาวคนเก่งของกระผม/อาตมภาพเอง ดันไปพกเครื่องฟอกอากาศแบบพกพาและไฟฉายมาด้วย แถมยังไม่เอาออกจากกระเป๋าอีกต่างหาก ก็เลยโดนเจ้าหน้าที่ล็อคตัวไปเพื่อที่จะสอบถาม ยังดีที่มี "คุณนายศุ" (นางศุภากาญจน์ หว่อง) อยู่ด้วย จึงทำให้สามารถส่งภาษาเอาตัวรอดออกมาได้..!