เมื่ออิ่มหนำสำราญเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เข้าห้องน้ำ กลับมาขึ้นรถ วิ่งกลับเข้าเมืองอูลู่มู่ฉี เป้าหมายก็คือไปช็อปปิ้งที่ "ตลาดต้าปาจา" ซึ่งคำว่า "ปาจา"นี้ ก็คือคำว่า "พลาซ่า" ในบ้านของเรานั่นเอง แต่เป็นภาษาพื้นเมืองของคนที่นี่ ออกเสียงคล้าย ๆ กับว่า "บาจ้าร์" บาจ้าร์ซึ่งพวกเราออกเสียงแบบนี้ไม่ได้ ก็เลยออกเสียงว่า "บาซ่าร์" ชัด ๆ แทน
เมื่อไปถึงตลาดแล้ว ทุกคนก็ร้องโอ้โฮ..! คุ้มค่ากับระยะเวลาที่เสียไปและรถยนต์ที่ติด เนื่องเพราะว่าศิลปะแบบอาหรับ หรือว่าตะวันออกกลาง งดงามอลังการมาก ๆ แต่เจ้าประคุณเถอะ..เจ้าหน้าที่ดุกว่าร็อตไวเลอร์เสียอีก..! เพราะว่าต้องสแกนตัวและสแกนกระเป๋าผ่านเข้าไปทางด้านใน กระผม/อาตมภาพผ่านเข้าไปแล้ว หันกลับมาถ่ายรูป แม่เจ้าประคุณส่งเสียงเขียวว่าให้ลบทิ้งเดี๋ยวนี้ ก็เลยต้องหันหน้าจอไปให้เขาดูเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ เมื่อลบรูปให้แล้ว แม่เจ้าประคุณที่หน้าหงิก ค่อยยอมคลายออกมาให้เห็นหน้าสวย ๆ หน่อย..!
เข้าไปถึงภายในแล้ว พวกเรานัดเวลาชั่วโมงครึ่ง ให้กลับมารออยู่หน้าบริเวณเหมือนกับหออาซานของทางด้านอิสลามิกชน ซึ่งเป็นจุดนัดพบของพวกเรา มีแต่บรรดาสาว ๆ ที่แต่งชุดที่คล้าย ๆ กับหลุดออกมาจากนิยายเรื่องอาหรับราตรี เดินเพ่นพ่านเรียกแขกให้ไปถ่ายรูปกันเยอะแยะไปหมด
กระผม/อาตมภาพเดินหามุมถ่ายรูป แล้วก็แวะเข้าไปดูข้าวของต่าง ๆ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเสื้อผ้า อาหาร ที่นี่ดูแล้วตลกอยู่ที่ว่า เขาเอารูปแผ่นแป้งนานมาทำเป็นสินค้าที่ระลึก ไม่ว่าจะเป็นแม็กเน็ตติดตู้เย็น กระเป๋าถือ หรือว่ากระเป๋าสะพาย ทำออกมาได้น่ารักทีเดียว บรรดาตุ๊กตุ่นตุ๊กตาส่วนใหญ่ก็เป็นอูฐบ้าง ตัวอัลปากาบ้าง ตลอดจนกระทั่งแกะสวย ๆ มากมายเต็มไปหมด
ข้าวปลาอาหารนั้นเน้นไปทางเนื้อเป็นหลัก ไม่ว่าจะเนื้อแห้ง เนื้อสด มีการให้ชิมก่อนที่จะซื้อเสียด้วย บรรดาผักผลไม้ต่าง ๆ ก็เป็นของทางด้านนี้ทั้งสิ้น แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นผลไม้แห้ง เป็นบรรดาถั่วและลูกนัทต่าง ๆ มีขนมซึ่งน่าชิมอย่างมาก ๆ เลย ม้วนเป็นเกลียว ๆ มีน้ำตาลลักษณะไอซ์ซิ่งโรยอยู่ ดูน่ากินมาก ๆ
ไปดูเขาทำกาแฟซึ่งอยู่ในเตาทราย มีหม้อเล็ก ๆ ใบหนึ่งที่มีหูจับ คล้าย ๆ ตะเกียงอาลาดิน พอถึงเวลาเขาก็เอาไปวน ๆ ในเตาทรายร้อน ๆ แล้วกาแฟก็เดือดขึ้นมา เทให้กับลูกค้า หรือว่าไปดูเขากวนกระยาสารท ไม่น่าเชื่อว่าทางบ้านเรากับที่นี่จะมีของเหมือนกันได้ขนาดนี้ แต่กระยาสารทที่นี่เน้นหนักในเรื่องของพวกถั่ว พวกลูกนัทต่าง ๆ แล้วก็ใส่น้ำตาลเสียจนชุ่มโชกฉ่ำแฉะไปเลย..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : เมื่อวานนี้ เมื่อ 19:18
|