พวกเรารอกันอยู่นานมาก เหตุเพราะว่าคุณนายสมหวัง (นางสมหวัง งามพฤกษ์วานิชย์) หรือที่พวกเราเรียกกันว่า "มาดามเฮง" แม่ของหมอมุกเอง เดินถ่ายรูปไปเรื่อยแล้วกลับไม่ถูก ต้องส่งสถานที่เข้ามาในกลุ่มไลน์ให้รู้ว่าอยู่ตรงนี้ ทำเอานายไก่ (นายฐนชล ทิมแสง) มัคคุเทศก์ของทางเติมเต็มทราเวล เดินหาจนหัวหมุน เนื่องเพราะว่าเป็นร้านรับจ้างถ่ายรูป แล้วร้านรับจ้างถ่ายรูปรอบทะเลสาบเทียนฉือ มีไม่ถึง ๑๐๐ ก็น่าจะถึง ๙๐ ร้าน..!
พวกเรารอแล้วรออีก จนคุณนายสมหวังมาถึง "น้องกิ๊ก" ก็ยังไม่ออกมาเสียที ไม่ทราบว่าไปซื้อตั๋วถึงไหน ? ปรากฏว่าเมื่อแม่เจ้าประคุณมาถึง ก็เดินดุ่ม ๆ ไปซื้อตั๋ว ทำเอาพวกเราปากอ้าตาค้าง สอบถามจาก "คุณโบตั๋น"แล้ว จึงได้ทราบว่า "น้องกิ๊ก" ของเราท้องเสีย ไปเข้าห้องน้ำอยู่เป็นนาน..!
เมื่อได้ตั๋วแล้ว พวกเราก็นั่งรถไฟฟ้าออกมา เพื่อขึ้นรถบัสของทางอุทยาน นั่งหลับ ๆ ตื่น ๆ ออกมาอีกประมาณครึ่งชั่วโมง จึงมาถึงลานจอดรถ แล้วเดินออกไปหารถของพวกเรา เป็นระยะทางที่ไกลมาก ๆ คาดว่าทาง "อาหมิง" คงจะส่งโลเคชั่นมาให้กับ "น้องกิ๊ก" จึงเดินไปจนเกือบจะสุดลานจอดรถ แล้วถึงเลี้ยวเข้าไปเกือบจะในสุดอีก ถึงจะได้เห็นรถที่จอดอยู่..!
เมื่อพวกเราขึ้นไปแล้วก็หอบแฮ่ก ๆ เนื่องเพราะว่าไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพต้องเผ่นลงจากรถ ไปยืนเป็นจุดหมายเด่นชัดให้กับคณะที่เดินตามมาทีหลัง เมื่อ "คุณโบตั๋น"มาถึงและพวกเราขึ้นรถแล้ว ถึงได้บอกให้ "อาหมิง" เปิดเครื่องปรับอากาศให้ อีกฝ่ายรีบขอโทษขอโพย นึกว่าเปิดแล้ว พ่อเจ้าคุณเป็นคนที่นี่เลยไม่รู้สึกว่าร้อน แต่พวกเราเกือบจะโดนย่างสุกไปแล้ว..!
ครั้นไปถึงร้านอาหารแล้ว เขาไม่ให้พวกเราอยู่ทางด้านนอก แต่ต้อนเข้าไปในห้องปรับอากาศเบอร์ ๒ ซึ่งพวกเราก็ชอบอกชอบใจเป็นอย่างมาก แล้วแถมยังมีน้ำแข็งและน้ำอัดลมให้อีกด้วย ข้าวปลาอาหารวันนี้มีพิเศษ ก็คือ "เนื้อแกะเสียบไม้ย่าง" ซึ่งทางเติมเต็มทราเวลบอกว่า พรุ่งนี้ที่จะเลี้ยงสุกี้หม้อไฟนั้น อาจจะเสียเวลาจนไปเช็คอินที่สนามบินไม่ทัน จึงเปลี่ยนมาเลี้ยงเนื้อแกะปิ้งวันนี้แทน
แต่ขอโทษเถอะ..พวกเรานั้นจัดอยู่ในภาษิตที่เขาว่า "วันแรกก็แหลกอะไรม่ายล่ายเลย วันต่อ ๆ มาพอที่จะแหลกล่าย แต่มาถึงวันนี้ อะไรส่งมาก็ไม่พอให้แหลก..!" เนื้อแกะที่ทุกคนทำท่ารังเกียจตั้งแต่วันแรก มาถึงวันนี้ แย่งกันกินอย่างชนิดที่เหลือแต่ไม้เสียบเปล่า ๆ คืนให้เขาไปเลย..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : เมื่อวานนี้ เมื่อ 19:17
|