[เถรี]

พวกเราตีตั๋วเข้าไปทางด้านใน ถ่ายรูปหมู่แล้วก็เดินเข้าไปในห้องนิทรรศการ ซึ่งมีทั้งภาพแกะสลัก มีทั้งภาพเขียน มีทั้งรูปหล่อตัวบุคคล ตลอดจนกระทั่งสถานที่ต่าง ๆ ตามตำนานไซอิ๋ว ข้างในนี้เย็นมาก ๆ เพราะว่าติดเครื่องปรับอากาศไว้ ทำเอาทุกคนแทบไม่อยากไปไหน เดินไปได้ครู่หนึ่ง กระผม/อาตมภาพก็เจอซุนหงอคงและตือโป๊ยไก่ ยืนตะโกนเรียก "ซืออออฝู่" อยู่ไม่ไกล

เมื่อกระผม/อาตมภาพเดินเข้าไป ทั้งสองทำท่าก็ดีอกดีใจ เต๊ะท่าให้พวกเราถ่ายรูปอย่างดี แต่ขอโทษเถอะ..เจ้าศิษย์ทั้งสองดันทรยศ เรียกค่าถ่ายรูป ๒๐ หยวน แถมยังให้สแกนได้อีกด้วย..! แต่ว่า "น้องไก่" รีบควักกระเป๋าให้ไป ๒๐ หยวน จึงเป็นอันว่าไม่ต้องเสียเวลาไปสแกนกัน

พวกเราเดินทะลุออกมาทางด้านนอก ตอนนี้เป็นเวลาเกือบบ่ายโมงแล้ว ปรากฏว่าพ่อซุนหงอคงตัวจริง ไม่ทราบว่าทำกระบองค้ำสมุทรของตนเอง หล่นปักอยู่ตรงนั้นเมื่อไร ? กลายเป็นเทอร์โมมิเตอร์ ซึ่งตอนนี้อุณหภูมิพุ่งปรี๊ดไปถึง ๕๓ องศาเซลเซียส..! แต่กระผม/อาตมภาพกลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ขณะที่คนอื่นทำท่าจะตายเสียให้ได้..!

"ท่านอูฐ" บอกว่า "เจ้าแตงนั่นแหละครับช่วยเอาไว้" กระผม/อาตมภาพถึงได้รู้ว่าการกินของเย็นในสถานที่ร้อนขนาดนี้ เป็นเรื่องที่ช่วยได้จริง ๆ ถ้าในเวลาปกติ ก็คงมาลาเรียกำเริบไปแล้ว..! แต่นี่กินแตงชิ้นเบ้อเริ่มเข้าไป มายืนอยู่กลางอากาศ ๕๓ องศาเซลเซียสแบบ "ชิล" มาก แทบจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย..!

จากนั้นก็เดินขึ้นบันไดชั้นบนไปถ่ายรูปเจ้าพ่อกระทิงทอง นางพญาพัดเหล็ก ตลอดจนกระทั่งพระถังซัมจั๋งและลูกศิษย์ทั้งสาม แต่เจ้าประคุณเถอะ..บรรดาคนจีนทั้งหลายไม่มีความเกรงใจกันเลย ถึงเวลากูก็พุ่งเข้าใส่ คนอื่นจะถ่ายรูปไม่ถ่ายรูปกูไม่สนใจ ขอให้กูถ่ายรูปได้ก็แล้วกัน กระผม/อาตมภาพไม่อยากรบราฆ่าฟันกับกองทัพแดง จึงได้ย้อนกลับลงมาทางด้านล่าง เดินวนกลับออกไปทางที่จอดรถยนต์ของพวกเรา

เมื่อมากันครบถ้วนแล้ว "อาหมิง" ก็พาพวกเราวิ่งไปยังภัตตาคาร ซึ่งวันนี้พวกเราได้กินอาหารตามเวลาของคนถูลู่ฟาน ก็คือบ่ายโมงครึ่ง ก็ถือว่าเป็นการกินเร็วไปเสียด้วย เพราะที่นี่เขากินกันตอนบ่ายสองโมง..! อาหารวันนี้มีเนื้อแกะเหมือนเดิม แต่ว่าอร่อยกว่าวันก่อนมาก จึงมีหลายคนทดลองชิมไปเหมือนกัน มาที่นี่สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือแตงโมที่จะต้องมีทุกมื้อ และสิ่งที่ภัตตาคารนี้ทำเอาพวกเราชอบใจก็คือ มีน้ำอัดลมและน้ำแข็งให้ด้วย