[เถรี]

เมื่ออิ่มและทำการคืนห้องแล้ว พวกเราก็ขึ้นรถ "น้องกิ๊ก"และ "คุณโบตั๋น" ทำการแนะนำสถานที่ซึ่งเราจะไปในวันนี้ ก็คือเมืองโบราณเกาชาง ปรากฏว่า "อาหมิง" พลขับของเรา ที่กระผม/อาตมภาพเรียกว่า "อาหมิง" ก็เพราะว่าศีรษะของแกโล้นเกลี้ยงใสเหม่ง ไม่มีผมเลยสักเส้นเดียว..! นำรถไปจอดบริเวณหน้าร้านค้า แล้ววิ่งลงไปเพื่อซื้อน้ำดื่มขึ้นมาให้กับพวกเรา แต่เจอตำรวจจราจรแจกใบสั่ง เพราะว่าไม่ใช่ที่จอด ไม่ทราบเหมือนกันว่าโดนตัดแต้มไปเท่าไร ?! แล้ว "อาหมิง" ก็ยังแสดงความเฉิ่มให้เห็น ด้วยการเลี้ยวผิดเลี้ยวถูก กว่าจะให้หนทางที่ถูกต้อง ก็ต้องให้ "น้องกิ๊ก" เปิดจีพีเอสนำทางให้ จึงตรงไปถึงเมืองโบราณเกาชางได้อย่างที่ต้องการ

ตลอดเส้นทางมีแต่ไร่องุ่นเป็นพันเป็นหมื่นไร่ สลับกับไร่ผักชนิดอื่น และมีโรงตากองุ่น ซึ่งสร้างด้วยอิฐดิบลักษณะโปร่ง ๆ เป็นระยะ ๆ ไป กระผม/อาตมภาพก็ให้สงสัยอยู่เหมือนกันว่า ไม่ค่อยจะมีน้ำ แต่ทำไมคนเมืองถูลู่ฟาน ถึงได้ขยันปลูกผักปลูกผลไม้กันเสียเหลือเกิน ?

พวกเรามาจอดที่หน้าโบราณสถานเกาชาง ซึ่งเป็นมรดกโลกแห่งหนึ่งของประเทศจีน มีรูปพระถังซัมจั๋งกำลังเดินทางไปไซที ก็คือฟ้าตะวันตก ตามนิยายเรื่อง "ซีโหยวจี้" หรือที่คนไทยเรียกว่า "ไซอิ๋วกี่" ตามสำเนียงแต้จิ๋ว น่าจะเป็นการเริ่มเดินทาง เพราะว่าพระถังซัมจั๋งยังเดินโดดเดี่ยวเดียวดาย ไม่มีลูกศิษย์ตัวแสบทั้งสามอยู่ด้วย..!

พวกเราถ่ายรูปกันแล้วก็ตรงเข้าไปซื้อตั๋วทางด้านใน "น้องกิ๊ก" ชี้ให้พวกเราไปเข้าห้องน้ำ ส่วนตนเองก็ไปซื้อตั๋ว กระผม/อาตมภาพถ่ายรูปหุ่นคนสำคัญต่าง ๆ ของเมืองเกาชาง แล้วก็เอาตัวเองเข้าไปเป็นหุ่น ฝากให้ "น้องเล็ก" ถ่ายด้วย จากนั้นก็เดินย้อนกลับไป เพื่อถ่ายรูปพระถังซัมจั๋งแบบไม่มีใครเกะกะ ปรากฏว่าน่าจะเสียเวลาไปนาน จึงทำให้ "คุณไก่" (นายฐนชล ทิมแสง) มัคคุเทศก์ของทางเติมเต็มทราเวล ต้องวิ่งมาตามไปขึ้นรถแบตเตอรี่ ซึ่งพลขับสตรีก็ซิ่งเหลือเกิน ลมที่พัดมานั้นแรงมาก เพราะว่าทุกแห่งกว้างใหญ่ไพศาล แต่เป็นลมที่ร้อนเหมือนออกมาจากฮีตเตอร์..!

สถานที่แรกที่โชเฟอร์หญิงจอดให้พวกเราชมและถ่ายรูปกัน ก็คือวัดเก่าแก่ของเมืองเกาชาง ที่พระถังซัมจั๋งได้มาอาศัยอยู่ระยะหนึ่ง พวกเราถ่ายรูปแล้วก็ต้องรีบขึ้นรถ เพราะว่าอากาศร้อนแทบจะละลาย..! เมื่อมาถึงปรากฏว่าที่นั่งของกระผม/อาตมภาพโดนอาแปะเสื้อแดงยึดไปเสียแล้ว..!

เมื่อเห็นกระผม/อาตมภาพยืนจ้องอยู่ แกถึงได้ขยับไปทางด้านอื่น อาแปะแกมากับสาวคนหนึ่ง ไม่ทราบว่าเป็นภรรยาหรือลูกสาว ? ทั้งสองคนมีนิสัยเห็นแก่ตัวพอกัน ก็คือลงตรงไหนกูก็พุ่งเข้าไปก่อน จัดการถ่ายสถานที่ซึ่งไม่มีผู้คนด้วยความรวดเร็ว แต่ว่าถ่วงเวลา ไม่สนใจว่าคนอื่นจะได้ถ่ายแบบตัวเองหรือไม่ ? ดังนั้น..แทบทุกรูปของสถานที่ ถ้าหากว่าจะถ่ายก็ต้องรอทั้งสองคนถ่ายทั้งภาพนิ่งและวีดีโอจนพอใจเสียก่อน คนแบบนี้ก็มีเหมือนกัน..!