เมื่อพวกเรามาถึงโรงแรม ทำการเช็คอินแล้ว กระผม/อาตมภาพก็หอบผ้าทุกชิ้นลงไปยังชั้น ๕ เดินหาอยู่พักใหญ่กว่าที่จะเจอว่าห้องซักผ้าอยู่ทางไหน ? ปรากฏว่าเจอคุณดาหวัน (คุณเพชรดาวัลย์ พัสลุผล) กับน้องพอร์ช (เด็กชายณเสฏฐ์ ชาครวิโรจน์) สองแม่ลูก ไปเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ทางด้านหน้า สักครู่หนึ่ง คุณโบตั๋นกับน้องกิ๊กก็มาร่วมวงด้วย กระผม/อาตมภาพถึงได้รู้ว่า มีเครื่องว่างอยู่เครื่องหนึ่ง เพียงแต่ว่าตัวเลขยังคาอยู่ จึงทำให้ไม่รู้ว่าเป็นเครื่องว่าง
กระผม/อาตมภาพจึงเอาผ้าใส่เข้าไปก่อน เสร็จเรียบร้อยแล้วสอบถามวิธีใช้ กดให้เครื่องเดินแล้วก็กลับมายังห้องพักของตัวเอง เพื่อทำการสรงน้ำ โดยที่เนื้อตัวมีแค่สบงอังสะชุดเดียวเท่านั้น เพราะว่าข้าวของทุกอย่างที่ซักได้ โยนเข้าเครื่องซักผ้าไปหมดแล้ว เมื่อนั่งรอจนได้เวลา ก็กลับลงไปเอาผ้าผ่อนของตน มาพับ มาจัด เพื่อที่จะเอาเข้ากระเป๋า ถ้าหากว่ามีการซักอย่างเป็นทางการแบบนี้ กระผม/อาตมภาพรู้สึกว่าดีมาก เพราะว่าการซักมือทุกวันนั้น ก็ไม่แน่ใจว่าจะทำให้ผ้าสะอาดจริงหรือเปล่า ?
อากาศตอนเช้าวันนี้ที่โรงแรม Hampton by Hilton อยู่ที่ ๓๒ องศาเซลเซียส ทำให้ทุกคนรู้ทันทีว่าชะตากรรมของวันนี้คืออะไร ?! ขนาดเช้ามืดยังร้อนแบบนี้ แล้วตอนเที่ยงจะร้อนขนาดไหน ?! เนื่องจากว่าเมืองถูลู่ฟานนี้สว่างเร็ว มืดช้า ทำให้มีระยะเวลาสว่างมากกว่าที่อื่นหลายชั่วโมง คนที่นี่จึงกินอาหารเช้ากันตอน ๘ โมง เริ่มทำงานกันตอน ๑๐ โมง พักกินอาหารกลางวันตอนบ่าย ๒ โมง เหล่านี้เป็นต้น เพียงแต่ว่าทางโรงแรมพยายามที่จะปรับให้กับเรา ด้วยการเปิดห้องอาหารให้ตอน ๗ โมงเช้า ต้องขอบพระคุณทุกคนเป็นอย่างยิ่ง
แต่ว่ามาเจอ "ปรากฏการณ์คนจีน" อีกแล้ว ก็คือน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) และน้องไก่ (นางสาวโสภา ตั้งอธิคม) ได้นำเอากระเป๋าเป้ของตนเอง และจานอาหารวางเอาไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็เดินไปตักของหวานและผลไม้ ปรากฏว่ายังไม่ทันที่จะกลับมาก็มี "อาจุมม่า" สองคน มาถึงก็จัดการย้ายเป้และจานอาหารให้น้องเล็ก เสร็จสรรพแล้วยึดที่นั่งแทน..! ทั้งสองคนเมื่อกลับมาก็เกิดอาการ "ของขึ้น..!"
กระผม/อาตมภาพบอกว่า "ให้ย้ายโต๊ะไปเลย อย่าไปยุ่งกับเขา อายุมากขนาดนั้นแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก" ทั้งสองคนก็เลยย้ายโต๊ะเก้าอี้แบบเซ็ง ๆ ทั้ง ๆ ที่หยิบข้าวหยิบของข้ามหัว "อาจุมม่า" ไปมาแกก็ไม่สน "ฉันต้องการนั่งตรงนี้ ฉันต้องได้นั่ง" นิสัยแบบนี้ต้องไปเกิดใหม่จึงพอที่จะแก้ไขได้ เนื่องเพราะว่าอายุมากเกินกว่าที่จะดัดเสียแล้ว..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 29-06-2025 เมื่อ 10:02
|