[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองเห็น "ท่านอูฐ" แล้วยังละอายใจว่า เพื่อนฝูงของเราช่างเป็นคนดีเหลือเกิน อย่างเช่นว่าที่บริเวณอนุสาวรีย์มารดาแม่น้ำเหลือง ขอให้ท่านช่วยไล่คนออก เพื่อให้พวกเราได้ถ่ายรูปกันอย่างสะดวกสบาย ท่านก็ไม่ยอมทำ เพราะถือว่าเป็นการเบียดเบียนคนอื่น ให้พวกเรานั่งรอ หรือว่าตบตีแย่งชิงกับบรรดากองทัพแดงกันเอาเอง..!

เมื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับทุกท่านและขอความสะดวกปลอดภัยทุกอย่างแล้ว จึงมาทำการส่งงานบ้าง ถ่ายรูปบ้าง แต่ว่าไม่สามารถที่จะส่งได้ถนัดนัก เนื่องเพราะว่าเวลารถไฟวิ่งอยู่ คลื่นไม่สามารถที่จะเข้าถึงได้ จึงทำให้มีการหลุดบ้าง ค้างบ้าง จนกระทั่งมาหยุดที่ "เมืองกวาโจว" ซึ่งชาวบ้านทั่วไปเรียกว่า "เมืองฮามิ" หรือ "เมืองฮามี่" ซึ่งเป็นเมืองที่เมืองชื่อเสียงมากในการปลูกแตงแคนตาลูป ซึ่งทางนี้เรียกกันว่า "แตงฮามี่" มาหลายร้อยปีแล้ว มีชื่อเสียงตรงที่ว่ารสชาติหวานมาก เพราะว่าเป็นการปลูกในทะเลทราย เมื่อมีน้ำน้อย จึงทำให้ระดับน้ำตาลค่อนข้างที่จะสูง มีชื่อเสียงเลื่องลือมาตั้งแต่โบราณ

ช่วงที่หยุดรถให้คนขึ้นลง กระผม/อาตมภาพจึงฉวยโอกาสส่งงานตรงนั้นก่อน เสร็จแล้วถึงได้นั่งสบายใจจนกระทั่งไปถึงเมืองถูลู่ฟาน พวกเราก็ต้องไปยืนรอลงจากรถก่อนเวลา เมื่อรถเข้าเทียบชานชลาก็ลงมารวมพล แล้วเดินตามคุณโบตั๋นลงใต้ดินอีกตามเคย ออกนอกประตูสองชั้น ชั้นที่สองต้องสแกนพาสปอร์ตด้วย เมื่อออกมาเจอมัคคุเทศก์ท้องถิ่นมารอรับ ยิ้มหวานให้ หน้าตาสวยสง่าทีเดียว พอถามว่าชื่ออะไร คุณเธอบอกมาแล้วออกเสียงยากมาก เพราะออกประมาณว่าสาว "กรี๊ซซ์ก์ก์" แล้วชื่อจีนก็คือชื่อจวี๋จื่อ กระผม/อาตมภาพจึงเปลี่ยนชื่อให้ว่า "น้องกิ๊ก" จะได้เรียกกันง่าย ๆ

"น้องกิ๊ก" พาพวกเราเดินขาลากไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่ ผ่านบรรดาสิ่งก่อสร้าง ซึ่งมีลักษณะของศิลปะทางตะวันออกกลาง หรือว่าศิลปะอาหรับมากมายเต็มไปหมด มีกระทั่งซุ้มองุ่น ร้านขายแตงฮามิ มาขึ้นรถแล้วก็พากันแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ตลอดจนกระทั่งพูดถึงโปรแกรมในวันพรุ่งนี้

สิ่งหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพได้ยินแล้วหูผึ่งก็คือ โรงแรมของเรามีห้องซักผ้าด้วย ครั้นสอบถามเพื่อความแน่ใจแล้ว ถึงได้ทราบว่าเป็นบริการสำหรับลูกค้าที่มาพักโรงแรมโดยเฉพาะ ใช้คีย์การ์ดเข้าไป ซักผ้าอบผ้าได้โดยไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่มเติม กระผม/อาตมภาพแทบจะกระโดดกอด "ท่านอูฐ" ที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ เหตุว่าพ่อเจ้าประคุณช่างสรรหาโรงแรมให้ได้ถูกใจเสียนี่กระไร..!