[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๓ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ อากาศยามเช้าที่นี่อยู่ที่ ๑๕ องศาเซลเซียส โรงแรมเปิดห้องอาหารตรงเวลาเป๊ะ ก็คือ ๐๖.๔๕ น. ทำเอากระผม/อาตมภาพ โยมสุ (นางศุภากาญจน์ หว่อง) น้องไก่ (นางสาวโสภา ตั้งอธิคม) ต้องมานั่งกันตามขั้นบันไดเพื่อรอเวลา เนื่องจากว่าทางห้องอาหารเอากุญแจตัวเท่าบ้านเท่าตึก น่าจะประมาณเอาไว้ล็อครถจักรยานยนต์ ทำการคล้องประตูเอาไว้

อีกไม่นาน น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ก็พาพี่มุกดา (นางสาวมุกดา เพชรชื่นสกุล) มาร่วมชะตากรรมด้วย จากนั้น คุณนายสมหวัง (นางสมหวัง งามพฤกษ์วานิชย์) ก็พาลูกสาว คือหมอมุก (นางสาวรุจิรา งามพฤกษ์วานิชย์) มาเข้าร่วมแก๊งกิน "แห้ว" ด้วยกัน..!

จนกระทั่งเวลา ๐๖.๔๕ น. ตรงเป๊ะ ทางเจ้าหน้าที่ห้องอาหารจึงได้ถอดกุญแจตัวยักษ์ออก ปล่อยให้พวกเราเข้าไปตักอาหารได้ โชคดีที่ว่ามีคณะคนจีนมาพักอยู่แค่ไม่กี่คน ถ้ามีคนจีนจำนวนมากแล้วเปิดตรงเวลาแบบนี้ มีหวังพวกเราโดนทุบ โดนถอง โดนเบียด โดนกระแทก จนแทบจะหาอะไรลงท้องไม่ได้อย่างแน่นอน..!

เมื่อรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว กระผม/อาตมภาพก็นำกระเป๋าไปขึ้นรถ พลขับคนขยันของเรานำรถมารออยู่ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ? แล้วก็พาพวกเราวิ่งตรงไปยังเมืองตุนหวง ซึ่งถ้าจะว่าไปแล้วก็ต้องใช้เวลาช่วงเช้าทั้งเช้านั้นเลย โดยที่คุณโบตั๋นบอกว่าขอแวะห้องน้ำครั้งเดียว เพราะว่าต้องการที่จะทำเวลา ซึ่งพวกเราก็เห็นด้วย

เพิ่งวิ่งออกจากเมืองเจียยวี่กวนไปได้ไม่ถึงกิโลเมตร บรรยากาศก็กลายเป็นทะเลทรายไปแล้ว ทางด้านคุณโบตั๋นบอกว่าทะเลทรายนั้นมีหลายแบบ เหมาเกอปี้นั้น เป็นทะเลทรายที่มีหญ้าขึ้นอยู่ได้บ้าง ส่วนเฮยเกอปี้นั้น จะเป็นทะเลที่มีแต่ทรายอย่างเดียว และออกเป็นสีเทา ๆ ด้วย ไม่เหมือนกับหวงเกอปี้ ที่ทรายจะออกไปทางสีเหลืองทอง