[เถรี]

ส่วนของคุณดาหวันกับน้องพอร์ชซึ่งต้องใช้ภาษาอังกฤษแทน นายด่านแกเก่งมาก สามารถเขียนภาษาอังกฤษออกมาในสไตล์จีนได้ด้วย ท้ายที่สุดก็เลยควักกระเป๋าของแทบทุกคนภายในคณะไปได้ โดยมีหมอมุกคนเดียวที่ยืนมองพวกเราแบบไร้อารมณ์ กระผม/อาตมภาพเองก็ไม่ต้องการหนังสือผ่านด่านเหมือนกัน เพราะกลัวว่าเขาจะเนรเทศไปชนิดไม่ยอมให้กลับเข้าด่านแล้วจะซวยไม่รู้จบ..! แม้ว่าจะมีคนเต็มใจจ่ายเงินให้ก็ไม่ทำ

แล้วพวกเราก็เดินย้อนกลับมาทางด้านนอก จนกระทั่งมาขึ้นรถ ปรากฏว่ารถไฟฟ้าในครั้งนี้ทำไมวิ่งนิ่มกว่าตอนแรกมาก ? พวกเราดูแล้ว ตอนแรกกระผม/อาตมภาพบอกว่าเป็นหมา แต่หมอมุกรีบค้าน บอกว่าน่าจะเป็นอูฐ เพราะว่ามีโหนกอยู่บนหลังคาด้วย แต่เมื่อวิ่งตามคันอื่นแล้วมองบั้นท้ายดู คล้าย ๆ น้องหมูเด้งอีกต่างหาก น่าจะเป็นสมเสร็จชนิดใหม่ จนกระทั่งเขามาส่งที่ปากทางออกแล้ว ถึงได้เห็นว่าเป็นรูปอูฐยิ้มขนตางอนเช้งเลยทีเดียว..!

กระผม/อาตมภาพไปไหนก็ตาม จะสามารถจำทางได้เกิน ๘๐ เปอร์เซ็นต์ จึงเดินนำลิ่ว ๆ กลับมาขึ้นรถก่อนใครเพื่อน เนื่องเพราะว่าต้องการที่จะฉันน้ำร้อนที่ติดอยู่บนรถนั่นเอง เมื่อฉันน้ำร้อนแล้ว ก็แจ้งกับทุกคนว่าให้เข้าห้องพักเสียก่อน เพราะว่าวันนี้กระผม/อาตมภาพยังมีรายการเสียงธรรมจากมหาจุฬาอาศรมรออยู่อีก ๓ ชั่วโมง ทุกคนเลยทำหน้าตกใจ โดยเฉพาะเมื่อทราบว่ากระผม/อาตมภาพเป็น "โป๋ซือ" ซึ่งก็คือผู้จบปริญญาเอกแล้วของคนจีน แล้วยังมีคนบอกว่าจบไปสองใบ..! ทำเอาอาเหมยกับคังคังตีหน้าพิกล ประมาณว่าตัวเองกว่าจะจบปริญญาตรีได้ก็แทบตาย หลวงพ่อแก่จนป่านนี้ จบปริญญาเอกไปสองใบ แถมยังขยันเรียนอีกต่างหาก..!

พวกเราวิ่งมาไม่กี่นาทีก็ถึงโรงแรมที่พัก ปรากฏว่าทุกคนอยู่ชั้น ๑๑ เหมือนกันหมด แล้วขณะเดียวกัน ก็ไม่มีอ่างน้ำร้อนให้อีกตามเคย กระผม/อาตมภาพรีบซักผ้าเสียก่อน เมื่อตากผ้าเรียบร้อยแล้ว จึงได้มาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน เสร็จสรรพแล้วก็จะเข้ารายการเสียงธรรมจากมหาจุฬาอาศรม ซึ่งจะไปจบตอน ๔ ทุ่มของประเทศจีน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๒ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)