[เถรี]

กับข้าววันนี้มี ๑๐ อย่างเช่นเคย แล้วก็อร่อยไปเสียทุกอย่าง มีอยู่อย่างเดียวก็คือน้ำแกงผักกาดขาวใส่หมูสับ ที่เขาเรียกว่า "ลูกชิ้นหัวสิงโต" เจ้าหัวสิงโตดันไปซ่อนอยู่ข้างล่าง แล้วทัพพีที่ตักก็ใหญ่เหลือเกิน ไม่สามารถจะคุ้ยลงไปถึงด้านล่างได้ เมื่อวนผ่านตรงหน้า กระผม/อาตมภาพก็เลยใช้ตะเกียบคีบเอาลูกชิ้นหัวสิงโตขึ้นมากินเองเสียเกือบหมด..!

เมื่ออิ่มหนำสำราญกันดีแล้ว ก็ไปเข้าห้องน้ำแล้วก็กลับมาขึ้นรถของเราที่รออยู่ พลขับพาพวกเราวิ่งขึ้นทางด่วน ซึ่งต้องรัดเข็มขัดกันทุกคน ไม่เช่นนั้นถ้ากล้องวงจรปิดบนถนนถ่ายติดเมื่อไร มีหวังโดนยึดใบขับขี่แน่นอน..! ใช้เวลาหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่ประมาณ ๓ ชั่วโมง กว่าที่เราจะลงจากทางด่วน เพื่อเข้าสู่เมืองเจี่ยยวี่กวน ซึ่งพลขับก็อุตส่าห์พักให้พวกเราเข้าห้องน้ำกันให้เรียบร้อยก่อนที่จะวิ่งเข้าเมืองไป

เมืองเจี่ยยวี่กวน ทั้ง ๆ ที่เป็นเมืองกลางทะเลทราย แต่เขาก็ปลูกต้นไม้ไว้ได้เขียวขจีมาก พวกเราเข้าไปที่ลานจอดรถ เมื่อจอดเรียบร้อยแล้ว อาเหมยกับคังคังก็เดินนำพวกเราขึ้นไปยังบนถนนที่ยกสูงมาก ตรงไปยังอาคารหลัก ซึ่งมีทั้งร้านขายของที่ระลึก ร้านอาหาร ห้องน้ำ และจุดจำหน่ายตั๋ว

ระหว่างที่รอจำหน่ายตั๋วนั้น เขาก็มีให้พวกเราไปดูวิดีโอกันก่อน แต่ปรากฏว่าวิดีโอแนะนำด่านเจี่ยยวี่กวนนั้น ค่อนข้างที่จะถ่ายได้หวือหวาฉวัดเฉวียนมาก เห็นแล้วปวดหัว แทนที่จะดูรู้เรื่องก็จะอาเจียนกันแทน..! จึงเดินออกมาเจอเด็กน้อยคนหนึ่ง นั่งทำการบ้านไปก็บ่นไป พวกเราก็เลยเข้าไปเล่นด้วย สอบถามดู ปรากฏว่าเป็นลูกของคนงานที่นี่เอง บอกว่าขนาดตามมาในวันหยุดก็ยังไม่ได้เที่ยวอะไร เพราะว่าแม่บอกให้ทำการบ้านให้เสร็จเสียก่อน เมื่อมีผู้รู้ไปชี้ว่าตรงนี้ทำผิด ไอ้หนูที่กำลังคุยจ๋อย ๆ อยู่ก็เฉาไปเลย รีบลบแล้วแก้ไขเป็นการใหญ่ ทำเอาพวกเราหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง..!

เมื่อได้ตั๋วมาเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ไปขึ้นรถไฟฟ้า เขาพาวิ่งเข้าไปในพื้นที่เมืองเจี่ยยวี่กวน ที่ค่อนข้างจะไกลทีเดียว บริเวณนั้นเป็นบริเวณเมืองเก่า หนทางที่วิ่งเข้าไปนั้น เขาพยายามปลูกผักปลูกหญ้า โดยเฉพาะดอกไม้ชนิดหนึ่งสีม่วง ที่พวกเราแซวกันว่าน่าจะเป็น "ทุ่งลาเวนเดอร์" ทางด้านนี้น่าจะเป็นช่วงที่กำลังพัฒนาพื้นที่กัน จึงยังมีคนงาน ตลอดจนกระทั่งเครื่องมือในการปลูกต้นไม้เยอะแยะไปหมด