[เถรี]

ครั้นอิ่มหนำสำราญกันแล้ว พวกเราก็ลงไปข้างล่างเพื่อที่จะรอรถ แต่ปรากฏว่ารถมารอพวกเราก่อนแล้ว จึงพากันขึ้นไปจับจองที่นั่ง หลังจากที่พร้อมแล้ว ทางด้านคุณโบตั๋นก็สั่งโชเฟอร์ออกเดินทาง ปรากฏว่าวิ่งไปไม่นาน ฝนก็เริ่มพรำ ๆ ลงมา "ท่านอูฐ" ซึ่งกระผม/อาตมภาพเรียกท่านซาอุด ที่ไม่ทราบเหมือนกันว่าชื่อนี้แปลว่าอะไร ? พ่อเจ้าประคุณบอกว่าถ้าเอาชื่อจีนก็มี เรียกว่า "ซู่อู่" ซึ่งกระผม/อาตมภาพอดที่จะขำไม่ได้ เนื่องเพราะว่าข้าวของเงินทองหรือว่าผู้คนทุกอย่างในโลก ถ้ามาถึงประเทศจีนแล้วก็จะมีชื่อจีนไปเสียหมด บางทีเจ้าของชื่อฟังแล้วยังไม่รู้เลยว่าเป็นตัวเองหรือเปล่า..!?

พวกเราวิ่งไปประมาณ ๑ ชั่วโมง "ท่านอูฐ" ก็บอกว่ามีอุโมงค์อยู่ข้างหน้า กระผม/อาตมภาพจึงบอกให้ทุกคนช่วยดูไว้เป็นพยาน ปรากฏว่าไม่กี่กิโลเมตรต่อมาก็มีอุโมงค์ให้พวกเรามุดเข้าไปหลบฝน แต่ว่าไม่นานก็โผล่ออกมาเปียกที่อีกด้านหนึ่ง ต้องมุดอุโมงค์ครั้งแล้วครั้งเล่า บางทีก็ยาวนานจนกระทั่งเป็นห่วงว่าคนขับจะหลับหรือเปล่า ? เพราะว่าอุโมงค์บางแห่งนั้นติดป้ายเอาไว้ว่า ๗,๐๐๐ เมตร ก็คือ ๗ กิโลเมตรนั่นเอง..!

จนกระทั่งโผล่ออกมาอีกฝั่งหนึ่งแล้ว "ท่านอูฐ" ก็บอกว่าข้างหน้าขวามือจะมีห้องน้ำห้องส้วม แล้วก็มี "เหมาหนิวโร่ว" ที่พวกเราอยากได้ด้วย ซึ่งก็คือเนื้อจามรีแห้งนั่นเอง กระผม/อาตมภาพพอบอกไป คุณโบตั๋นก็ค้านสุดตัว บอกว่า "เป็นไปไม่ได้ แถวนี้ไม่เคยมีเนื้อจามรีขาย" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่หัวเราะ ไปรอพิสูจน์เอาก็แล้วกัน..!

เมื่อรถเลี้ยวเข้าไป ปรากฏว่ายังไม่ทันจะเข้าห้องน้ำเลย ทางด้านหน้าของร้านค้าก็มีพ่อค้ามานั่งหั่นเนื้อจามรีแห้ง ซึ่งมีทั้งอบแห้ง แล้วก็มีทั้งลักษณะเหมือนอย่างกับต้มอัดความดันแล้วใส่ถุงสุญญากาศ ทำเอาพวกเรารี่กันเข้าไปหาแทบจะลืมเข้าห้องน้ำ..! คนโน้นก็สั่ง ๑ จิน คนนี้ก็สั่ง ๑ จิน น้ำหนัก ๑ จินของทางเมืองจีน ที่บางทีพวกเราเรียกว่า ๑ ตำลึง หรือว่า ๑ ชั่งจีนนั้น เท่ากับ ๕๐๐ กรัมของบ้านเรา เมื่อพวกเราได้สั่งซื้อสินค้าเรียบร้อยแล้ว กลับมาขึ้นรถ คุณโบตั๋นถึงได้ยอมแพ้ ถวายเงินทำบุญมา ๒๐ หยวน บอกว่า "ขอฝากเนื้อฝากตัวกับ "ท่านอูฐ" ด้วย" กระผม/อาตมภาพบอกว่า "ไปฝากเอาเองก็แล้วกัน..!"

พวกเราวิ่งต่อไปท่ามกลางฝนที่ตกหนักขึ้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งหลายชั่วโมงผ่านไปก็ไปแวะที่ร้านสรรพสินค้าขนาดใหญ่อีกแห่งหนึ่ง เพื่อให้พวกเราไปเข้าห้องน้ำตามเคย แต่ว่าที่นี่มีสินค้าที่ระลึก ทำเป็นรูปอูฐทั้งตัวใหญ่และตัวเล็ก พี่วิไล (นางสาวณัฐรดา ภูมิธเนศ) ซึ่งเปลี่ยนชื่อมา ๓ ครั้งแล้ว บอกว่า "ขออนุญาตซื้อถวายหลวงพ่อในวันเกิด ๑ ตัว" เมื่อสอบถามดูแล้ว ปรากฏว่าเจ้าอูฐตัวเบ้อเริ่มราคาตัวละ ๘๐ หยวนเท่านั้นเอง..!

เมื่อกระผม/อาตมภาพเห็นว่า คบหาสมาคมกับพี่เขามา ๔๐ กว่าปีแล้ว พี่เขาก็ยังไม่เคยที่จะได้ให้ของขวัญอะไรเลย เพราะว่ากระผม/อาตมภาพปฏิเสธไปทุกครั้ง ครั้งนี้จึงยอมรับ ทำเอาอีกฝ่ายแทบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ