[เถรี]

หลานโจวเป็นเมืองแคบ ๆ กระหนาบข้างด้วยภูเขากวงหลิงซานด้านหนึ่ง ไป๋ถ่าซานอีกด้านหนึ่ง ตรงกลางก็มีแม่น้ำหวงเหอ หรือแม่น้ำฮวงโหในสำเนียงไทย ไหลผ่านเป็นระยะทางถึง ๔๗ กิโลเมตร จึงไม่สามารถที่จะพัฒนาอะไรได้มาก เพราะว่ารอบข้างล้วนแต่เป็นภูเขาและทะเลทราย จะทำสิ่งหนึ่งประการใดต้องอาศัยมุดดินลงไป คุณโบตั๋นบอกว่าตอนนี้กำลังจัดทำรถไฟใต้ดินกันอยู่ ถ้าหากว่าเสร็จเรียบร้อยแล้ว น่าจะอำนวยความสะดวกให้พวกเราได้มากกว่านี้

เวลา ๑๕.๕๐ น. ของเมืองจีน พวกเราก็มาถึงพิพิธภัณฑ์เมืองกานซู่ มองไปเห็นคนอย่างกับหนอน ต่อแถวยาวกันเป็นกิโลเมตรก็แทบจะถอดใจ แต่คุณโบตั๋นบอกว่าช่วงนี้คนน้อยมาก ถ้าหากว่าเป็นวันหยุด คนจะไหลมาเทมามากกว่านี้ พวกเราจึงเดินตากแดดร้อนเปรี้ยง ต่อแถวกับเขาเข้าไป แต่ปรากฏว่าของเราเป็นกรุ๊ปทัวร์ และจองเวลาเอาไว้ตอนบ่าย ๓ โมง พวกเรามาเกินเวลา จึงต้องไปทำการสแกนเปลี่ยนตั๋วก่อน ทำให้เสียเวลาไปอีก

ครั้นเข้าไปด้านในแล้ว คุณโบตั๋นก็พาขึ้นชั้น ๒ ไปเลย เนื่องเพราะว่ามีไฮไลท์ของพิพิธภัณฑ์ ก็คือรูปปั้นหม่าท่าเฟยเอี้ยน ก็คือม้าบินเหยียบนางแอ่นเหิน ซึ่งม้าบินนั้นก็คือม้าสวรรค์ตะวันตก (ซีเทียนหม่า) ซึ่งมีชื่อเสียงเป็นอย่างยิ่งของโบราณสมัยก่อน ส่วนการที่เชื่อว่าม้าสวรรค์ตะวันตกวิ่งเร็วขนาดไล่นกนางแอ่นทัน จึงทำให้บรรดาศิลปินต่าง ๆ ทำการปั้นรูปออกมาได้อารมณ์เป็นอย่างยิ่ง และเป็นรูปที่ศูนย์ถ่วงดีมาก ๆ เพราะว่าจุดที่ตั้งอยู่ก็คือตัวนกนางแอ่นที่มีฐานเล็กนิดเดียว และขาม้าก็เหยียบอยู่บนหลังนกนางแอ่นขาเดียวอีกด้วย..!

เจ้าม้านั้นกำลังรื่นเริงบันเทิงใจ ใบหน้าบอกความสนุกสนานสุดชีวิต ที่ได้ไล่เหยียบนกซึ่งใครก็บอกว่าบินเร็วที่สุดในโลก..! ส่วนวัตถุโบราณอื่น ๆ นั้น กระผม/อาตมภาพไปพิพิธภัณฑ์ในเมืองจีนแล้วชอบใจมากว่า "เขาไม่หวง" มีปัญญาถ่ายรูป ถ่ายคลิปวีดีโอเท่าไรก็ถ่ายไปเลย ประมาณว่าเชื่อมั่นในระบบป้องกันของตนเองอย่างที่สุด

ครั้นพวกเราถ่ายเครื่องใช้สำริดโบราณต่าง ๆ ไป จนกระทั่งไปเจอไฮไลท์ชุดใหญ่ ก็คือบรรดาหมู่ม้าศึกต่าง ๆ เกือบจะร้อยตัว ที่เขาจัดเรียงเป็นแถวเป็นแนวเอาไว้ เห็นแล้วแทบจะน้ำลายหก ในความเก่าแก่สวยงามและสมบูรณ์ขนาดนี้..!