[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองขำก็ขำ ฉิวก็ฉิว เนื่องเพราะว่าสิ่งที่ควรสงสัยก็ไม่สงสัย สิ่งที่ไม่ควรสงสัยก็ค้นจนหมด ขนาดชายผ้าสังฆาฏิยังบีบและพลิกดูทีละชั้น เหมือนอย่างกับว่าจะซ่อนอาวุธเข้าไปได้ แต่ว่าพระ ๔ องค์ที่เลี่ยมทองและมีแหนบสำหรับติดตัว เป็นโลหะสเตนเลสทั้งหมด เอาเครื่องกวาดแล้วกวาดอีกก็ไม่ดัง แถมยังคลำหาไม่เจออีกต่างหาก..! ไม่รู้ว่าจะสงสารเขาดี หรือว่าจะสมน้ำหน้าดี หลุดเข้าไปแล้วก็ต้องยืนรอพวกเรา ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะมีใครติดขัดอะไรหรือเปล่า ? เนื่องเพราะว่าเจ้าหน้าที่แต่ละคน ไม่ทราบว่ากินรังแตนเป็นอาหารมาหรือว่าอย่างไร ?!

จนกระทั่งพวกเราผ่านเข้าไปแล้ว คราวนี้ก็เป็นการเดินที่ไกลมาก ๆ ถ้าถามว่าไกลขนาดไหน ? ขนาดอาศัยสายพานเลื่อนช่วยในการเดินยังรู้สึกเหนื่อย จนกระทั่งไปนั่งรออยู่ที่ประตูขึ้นเครื่อง B272 ปรากฏว่าคุณนายสมหวังกับลูกสาว (นางสาวรุจิรา งามพฤกษ์วานิชย์) ที่มาทีหลัง เจ้าหน้าที่เขาขอหยุดพักในการตรวจ ไปกินข้าวครึ่งชั่วโมง เป็นอันว่ารอไปเถอะ..! อิ่มเมื่อไรแล้วจะกลับมาเอ็กซเรย์กระเป๋าและตรวจร่างกายให้ใหม่

กระผม/อาตมภาพนั่งรออยู่ตรงนั้นจนรู้สึกเจ็บก้น เนื่องเพราะว่ารวม ๆ เวลาทั้งนั่งรอ นอนรอก็เกิน ๑๐ ชั่วโมงเข้าไปแล้ว จนกระทั่งใกล้เวลาปรากฏว่ามีเครื่องมาเทียบงวง จึงค่อยรู้สึกโล่งใจหน่อย เมื่อถึงเวลาเขาก็เรียกขึ้นเครื่อง ซึ่งเป็นการตรวจบัตรอัตโนมัติทั้งหมด แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยจะดี เนื่องเพราะว่าถึงเวลาแล้ว ถ้าหากว่าเร็วเกินไปก็ไม่ผ่าน แล้วคนจีนส่วนมากก็จะให้ตรวจสแกนผ่านโทรศัพท์มือถือของตัวเองด้วย จึงทำให้เสียเวลาไปไม่น้อย

ครั้นขึ้นเครื่องมาได้ เข้าที่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ส่งกำลังใจแผ่เมตตาให้แก่เจ้าที่เจ้าทางตั้งแต่เมืองกว่างโจว มณฑลกว่างตง หรือที่คนไทยเรียกว่ากวางตุ้ง แต่หลายต่อหลายคนอ่านตามภาษาอังกฤษว่า "กวางดอง" จนกระทั่งไปถึงมณฑลกานซู่ เมืองหลานโจว เพื่อที่ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นอำนวยความสะดวกให้ด้วย