[เถรี]

เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว เครื่องก็ทะยานขึ้นจากท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ มุ่งตรงไปยังท่าอากาศนานาชาติกวางโจวไป๋หยุน ซึ่งตั้งอยู่ที่เมืองไป๋หยุน หรือว่าเมืองเมฆขาว พวกเรามาถึงประมาณตี ๑ ของประเทศจีน ซึ่งเวลาเร็วกว่าบ้านเราประมาณ ๑ ชั่วโมง เมื่อทำพิธีตรวจคนเข้าเมืองก็ต้องแล้วแต่เวรแต่กรรม เพราะว่าเจ้าหน้าที่บางคนก็ถามละเอียดเหลือเกิน โดยไม่ได้สนใจว่าคุณจะรู้ภาษาหรือไม่ ?!

ส่วนกระผม/อาตมภาพนั้นเคยผ่านท่าอากาศยานกวางโจวไป๋หยุนนี้มาสองรอบแล้ว น่าจะมีข้อมูลทุกอย่าง จึงแค่ปั๊มนิ้วมือซ้าย ๔ นิ้ว แล้วขณะเดียวกัน เจ้าหน้าที่ก็ให้ถอดแว่น เอียงหน้าทางซ้ายที ทางขวาที เมื่อเครื่องยืนยันว่าลายนิ้วมือถูกต้อง ใบหน้าถูกต้อง ก็รับพาสปอร์ตซึ่งประทับตราเข้าเมืองเรียบร้อยแล้ว ไปยืนรอพวกเราทั้งหมด

เมื่อมากันครบถ้วนก็เดินหาว่าต้องไปต่อเครื่องตรงไหน ? ซึ่งลูกกิฟท์ (นางสาวอันตรา ลักษณะ) เจ้าของเติมเต็มทราเวล ก็ไม่เคยรู้มาก่อนว่าทางสนามบินกวางโจวไป๋หยุนนี้มีที่นอนและที่อาบน้ำให้ด้วย บอกว่าขอไปเดินหาดูก่อน แต่ว่าพวกเราที่ทำท่าไร้แรงบินกันหมด เนื่องเพราะว่าถ้าเป็นที่เมืองไทยก็เกือบจะตี ๑ แล้ว มองไปเห็นร้านสะดวกซื้อชื่อดังของเมืองไทย อยู่ทางด้านบริเวณขึ้นต่อเครื่องใหม่พอดี หลายคนจึงเดินเข้าไปสำรวจร้านค้า แล้วก็ตะโกนเรียกส่วนใหญ่ว่า "มีที่นอนอยู่ทางด้านนี้" เมื่อมาถึง ปรากฏว่าเป็นเก้าอี้นอน แถมยังมีที่ชาร์จไฟให้ด้วย

กระผม/อาตมภาพเพิ่งเตรียมตัวเรียบร้อยว่าจะนอน สายตาก็ไปจ๊ะเอ๋เข้ากับสัญลักษณ์ฝักบัว แปลว่าห้องอาบน้ำอยู่ทางด้านนี้เอง ครั้นเดินเข้าไปสำรวจแล้วก็รู้สึกดีมาก เนื่องเพราะว่าเป็นห้องที่ปลอดภัยสุด ๆ มีประตูสองชั้น มีเครื่องทำน้ำร้อนอย่างดี แล้วในขณะเดียวกันก็มีทั้งแชมพูและสบู่เหลวให้ด้วย กระผม/อาตมภาพจึงเปลี่ยนจากนอนมาเป็นจัดการสรงน้ำลอกคราบตัวเองแทน..!

เสร็จสรรพเรียบร้อยออกมา ญาติโยมหลายท่านก็ยังทำท่างง ๆ ว่า "นี่หลวงพ่อสรงน้ำแล้วหรือ ?" กระผม/อาตมภาพจึงบอกว่า "อาบแล้ว..ประณีตมากด้วย" เนื่องเพราะว่าในสมัยเป็นนักเรียนทหาร ทุกอย่างให้ทำเสร็จลงภายใน ๓ นาที ก็คือไม่ใช่แค่อาบน้ำ แปรงฟัน เข้าห้องน้ำห้องส้วมเท่านั้น ยังต้องแต่งตัวและลงไปจัดแถวรอผู้บังคับบัญชาตรวจอีกด้วย ทำเอาทุกคนตีหน้าประหลาดไปตาม ๆ กัน