[เถรี]

เราจะไปหวังว่าภาวนาอย่างเดียว กดกิเลสไว้จนกิเลสตายจากเราไป นั่นเป็นเรื่องที่โคตรยาก..! เพราะว่าเผลอเมื่อไรกิเลสก็ตีกลับ กำลังใจเป็นพรหม เป็นเทวดา เป็นนางฟ้าอยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นแย่ยิ่งกว่าหมาเสียอีก..! หรือว่าเราจะตั้งหน้าตั้งตาพินิจพิจารณาอย่างเดียว เพื่อที่จะเข้าสู่ความเป็นพระอรหันต์ นั่นก็โคตรยาก..! เนื่องเพราะว่ากำลังที่จะช่วยตัดกิเลสนั้นไม่มี

สมถกรรมฐานคือการภาวนา เป็นการเพราะสร้างกำลังให้แข็งแรง วิปัสสนากรรมฐานคือการใช้ปัญญา เหมือนกับอาวุธที่คมกล้า ถ้ามีแต่กำลัง ไม่มีอาวุธ จะไปตัดไปหั่นอะไรก็ไม่ได้ ถ้ามีอาวุธ แต่ไม่มีกำลัง ยกอาวุธไม่ขึ้น จะไปตัดไปหั่นอะไรก็ยากลำบาก ทั้งสองอย่างจึงต้องทำร่วมกัน เหมือนคนที่ถูกผูกขาไว้ด้วยเชือกหรือโซ่สั้น ๆ ต้องผลัดกันก้าวทีละก้าว ถึงจะขึ้นหน้าได้ ถ้าก้าวเฉพาะข้างใดข้างหนึ่ง พอสุดโซ่หรือเชือกที่ผูกไว้ ก็จะโดนกระตุกกลับมาที่เดิม หรือถ้าหากว่ากำลังสมาธิดี ปรุงแต่งเก่ง ก็จะโดนกิเลสลากไปให้กำลังใจเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ความจริงกระผม/อาตมภาพบอกกล่าวเอาไว้นับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่พวกเราไม่ค่อยจะเอามาใส่ใจ ฟังแล้วก็ผ่านหูไป ปฏิบัติก็เหมือนกับแก้บน แล้วก็โดนกิเลสจูงจมูกไปแบบที่ผ่านมา ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องไปโทษใคร เพราะว่าเป็นตัวเราทำตัวเราเอง ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ต้องยอมรับโดยหน้าชื่นตาบานว่า เราโง่กว่ากิเลส โดนกิเลสจูงจมูกมานับชาติไม่ถ้วนแล้ว แต่ก็ยังยอมให้มันจูงต่อไป ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้มีความสุขความเจริญก็แล้วกัน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๓ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)