[เถรี]

ท่านเจ้าคุณอาจารย์บุญชิตจึงหันมาปฏิบัติธรรม จนกระทั่งกลายเป็นที่ยอมรับกันในสังฆมณฑลของเรา และในปัจจุบันนี้ ถ้าหากว่ากายสังขารของท่านยังไหว ท่านก็จะไปช่วยคุมกรรมฐานให้ทุกที่ซึ่งได้นิมนต์ท่านไป เพียงแต่ว่าต้องไม่ตรงกับการประชุมกรรมการมหาเถรสมาคม ตลอดจนกระทั่งงานของเจ้าคณะปกครอง เนื่องจากท่านเป็นเจ้าคณะกรุงเทพมหานคร ซึ่งถ้าเรียกว่าเจ้าคณะจังหวัด ก็เป็นจังหวัดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ทั้ง ๆ ที่พื้นที่ไม่ได้ใหญ่เลย แต่จำนวนวัดวาอารามและพระราชาคณะในกรุงเทพมหานคร มีมากมายมหาศาลจนแทบจะเดินกระทบไหล่กันอยู่ทุกวัน

ดังนั้น..การที่กระผม/อาตมภาพได้ตัดสินใจเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัย จนกระทั่งจบปริญญาเอก ในส่วนที่ถือว่าดีที่สุดก็คือได้พบครูบาอาจารย์ที่ท่านเคร่งครัดในวัตรปฏิบัติ อย่างชนิดเป็นเนื้อแท้ของตนเอง ไม่ได้ใส่หน้ากากหลอกคนอื่น แม้กระทั่งท่านเจ้าคุณอาจารย์โสภา - พระราชปริยัติโมลี (โสภา เขมสรโณ ป.ธ. ๙) อดีตเจ้าอาวาสวัดพระงาม (พระอารามหลวง) อดีตรองเจ้าคณะจังหวัดนครปฐมก็เช่นกัน

ท่านเจ้าคุณอาจารย์โสภาเป็นบุคคลที่ตรงไปตรงมาอย่างมาก ถ้าหากว่าวิชาที่ท่านสอนพวกกระผม/อาตมภาพแล้วท่านไม่มีความเข้าใจ เพราะว่าเรียนมาแต่ทางธรรมมากกว่า ก็คือเรียนจนจบเปรียญธรรม ๙ ประโยค เรียนวิชาทางโลกมาน้อย ท่านก็จะบอกพวกกระผม/อาตมภาพว่า "เฮ้ย..วิชานี้ใครรู้เรื่องบ้าง มาช่วยกูสอนหน่อย" ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็มักจะโดนเพื่อนผลักออกไป เป็นผู้ช่วยอาจารย์ในการบรรยายทุกครั้ง

ท่านมีปฏิปทาก็คือไม่ว่าจะออกกิจนิมนต์ไปไกลแค่ไหน กลับวัดดึกดื่นขนาดไหนก็ตาม ท่านต้องสวดมนต์ทำวัตรก่อนแล้วถึงจะเข้าจำวัด บางทีได้จำวัดไม่ถึงชั่วโมงดี ก็ต้องตื่นขึ้นมาเพื่อเตรียมไปงานต่อไปอีกแล้ว ท่านบอกพวกกระผม/อาตมภาพว่า "สมัยนี้พระของเราจะให้บรรลุมรรคผลง่าย ๆ เหมือนสมัยพุทธกาลนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าผมจะทำตัวให้เป็นพระขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้"