[เถรี]

การเรียนแบบเสมอตัวก็คือ การเรียนแบบภัณฑาคาริกปริยัติ คือเรียนเหมือนห้องสมุดเก็บความรู้ พร้อมที่จะนำขึ้นมาประพฤติปฏิบัติเพื่อตนเอง หรือว่าพร้อมที่จะถ่ายทอดให้กับผู้อื่นต่อไป

แต่ถ้าจะเอาให้ก่อประโยชน์แก่ตนจริง ๆ ก็ต้องเรียนแบบนิสสรณัตถปริยัติ คือนำมาประพฤติปฏิบัติจนกระทั่งเกิดผล ก่อให้เกิดประโยชน์แก่ตนเอง แล้วก็สร้างประโยชน์ให้กับชนหมู่มาก สร้างความสุขให้กับชนหมู่มาก และอนุเคราะห์ให้แก่โลกทั้งหลาย

จึงขอย้ำกับท่านทั้งหลายว่า สิ่งที่พวกเราเรียนในปัจจุบันนี้เลยหัวไปมาก เลยความต้องการไปมาก แค่ท่านทั้งหลายละอายชั่ว กลัวบาป รักศีลของตนเอง เรื่องวุ่นวายต่าง ๆ ในคณะสงฆ์ของเราก็จะไม่เกิดขึ้น

ดังนั้น..ทำอย่างไรที่ท่านทั้งหลายจะทำตนให้เป็นผู้ที่น่าเชื่อถือ ? ก็ต้องประพฤติวัตรปฏิบัติธรรม อยู่ในลักษณะ "ทำวัตรสวดมนต์ ท่องบ่นภาวนา ศึกษาเล่าเรียน พากเพียรปฏิบัติ" ไม่เช่นนั้นแล้วคนเขาก็จะไม่เลื่อมใส อย่างที่โบราณกล่าวเอาไว้ว่า "มีบาตรไม่โปรด มีโบสถ์ไม่ลง มีอาบัติไม่ปลง แล้วจะเป็นสงฆ์ได้อย่างไร ?"

อย่าเพิ่งรีบร้อนในการสร้างผลงาน อย่าอยากดังเร็ว ค่อย ๆ สร้างสมคุณงามความดีของเราไป พอความดีปรากฏชัดแก่ญาติโยม คราวนี้การสนับสนุนทุกอย่างก็จะมาเอง "สิ่งที่เราพูด ญาติโยมเขาฟัง แต่สิ่งที่เราทำ ญาติโยมเขาถึงจะเชื่อ" ต้องเป็นผู้ไม่มีหน้าไม่มีหลัง อยู่ในลักษณะ ยถาวาที ตถาการี พูดอย่างไรก็ทำอย่างนั้น ยถาการี ตถาวาที ทำอย่างไรก็พูดอย่างนั้น เราจึงจะกลายเป็นที่พึ่ง เป็นผู้นำที่ญาติโยมเขาเชื่อถือ ช่วยกันสร้างความเจริญให้กับพระพุทธศาสนาสืบไป

หลังจากที่เซ็นรับค่าบรรยายแล้ว กระผม/อาตมภาพก็มอบคืนให้กับนายพิบูลย์ สมประสงค์ ผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดราชบุรี เพื่อใช้ประโยชน์ในการฝึกอบรมต่อไป แล้วก็ขอลาเพื่อเดินทางกลับสู่ที่พัก พรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางไปร่วมทำวัตรเช้า และปฏิบัติธรรมกับเจ้าอาวาสใหม่ที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) ต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๑ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)