[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๘ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพเดินทางกลับถึงวัดท่าขนุน ก็ออกบิณฑบาตไม่ทันเสียแล้ว เนื่องเพราะว่าเมื่อวานนี้ พลขับต้องขับรถต่อเนื่องทั้งไปและกลับประมาณ ๘ ชั่วโมง จึงเกิดอาการสลบไสลไม่ได้สติ..! ไม่สามารถที่จะตื่นตี ๓ ได้ตามที่นัดกันเอาไว้ จึงต้องปล่อยให้นอนเลยตามเลย ตื่นแล้วค่อยเดินทางกลับวัดท่าขนุน แต่น่าเสียดายว่าไปไม่ทันบิณฑบาตเช้า

เมื่อไปถึง เก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว ถึงมีเวลามาดูแลจัดการเงินต่าง ๆ ที่รับมาในช่วงงานเป่ายันต์เกราะเพชร ไม่ว่าจะเป็นเงินสังฆทาน หรือว่าเงินจากการจำหน่ายวัตถุมงคล ส่วนที่น่าคิดมากที่สุดก็คืองานนี้ธนบัตรใบละ ๑๐๐ บาท ใบละ ๕๐ บาท และใบละ ๒๐ บาทมีมากเป็นพิเศษ เป็นเครื่องที่วัดได้อย่างชัดเจนว่า การทำบุญของญาติโยมนั้นลดน้อยถอยลง เนื่องเพราะว่าสภาพเศรษฐกิจต่าง ๆ ไม่อำนวย จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องระมัดระวังค่าใช้จ่ายไว้ก่อน

ยกเว้นคณะของคุณทิปะกร ไซยะวงศ์แสง จากประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ที่ถวายเงินทำบุญทุกอย่างมา ๑ ล้านบาท และถวายเงินส่วนตัวมา ๑ แสนบาท

สรุปว่าญาติโยมที่มารับยันต์เกราะเพชร ๔ - ๕ พันคน ทำบุญแล้วยังรวมเกือบจะไม่ได้เท่ากับคนทำบุญคนเดียว..! ต้องบอกว่าบุคคลที่มีความคล่องตัวทางเศรษฐกิจ ก็ยังคงสามารถที่จะทำบุญได้เหมือนเดิม แต่บุคคลที่ไม่มีความคล่องตัวระดับนั้น อย่างไรก็ต้องระมัดระวังค่าใช้จ่ายเอาไว้ก่อนโดยไม่ประมาท เมื่อหักค่าใช้จ่ายแล้ว ก็เหลือรายรับอยู่ที่ประมาณ ๒ ล้านเศษ ๆ เท่านั้น

เรื่องพวกนี้ ญาติโยมที่กำลังมองวัดมองพระสงฆ์ในแง่ร้าย ไม่เคยคิดมาถึงตรงนี้ว่า แต่ละวัด แต่ละแห่งนั้น มีรายจ่ายต่าง ๆ อยู่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าใช้จ่ายในการดูแลวัด ค่าใช้จ่ายในการบูรณะของเก่า เสริมสร้างของใหม่

ตลอดจนกระทั่งค่าใช้จ่ายของบุคลากรต่าง ๆ ที่อยู่ภายในวัด ซึ่งโดยนิสัยของกระผม/อาตมภาพแล้วก็ไม่ชอบใช้ใครฟรี ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงมีรายจ่ายในแต่ละเดือนเป็นจำนวนมาก ยังดีที่ว่ากระผม/อาตมภาพสามารถจัดการเรื่องเงินทองได้อย่างเด็ดขาด เมื่อมาเป็นเจ้าอาวาสก็ไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเงินเก่า ๆ เลยแม้แต่บาทเดียว พูดง่าย ๆ ว่าหาเงินใช้เอง..!