[เถรี]

ตอนแรกอาตมภาพก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นคนจำแม่น อ่านหนังสือรอบเดียว กี่ปีก็ไม่ไปไหน พอมาฝึกกรรมฐานแล้วถึงได้เข้าใจ ท่านบอกว่าผู้มีจิตตั้งมั่นย่อมมีสติ รำลึกถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้วนาน ไม่ได้รำลึกแค่ชาตินี้นะ ระลึกย้อนหลังไปบางทีนับชาติไม่ถ้วน..! เพราะฉะนั้น..เรื่องเรียนแค่ชาติเดียวเป็นเรื่องเล็ก หรือว่าเรื่องใหญ่ ? ผมเรียนมา ๑๒ ปียังไม่จบเลย สมควรตายมาก..!

อาตมาเรียนปริญญาตรี ๓ ปีครึ่ง ปริญญาโท ๑ ปีกับ ๑ เดือน ปริญญาเอก ๒ ปีกับ ๑ เทอม จะขอจบตั้งแต่ปีแรกแล้ว ครูเขาไม่ยอมให้จบ เขาบอกว่า "ปริญญาเอกถ้าเรียนไม่ถึง ๓ ปี ถือว่าไม่มีคุณภาพ..!"

พอปี ๓ เริ่มขึ้นเทอม ๒ อาจารย์วิ่งมาถาม "คิดว่าสามารถทำวิทยานิพนธ์ให้จบในเทอมนี้ได้ไหม ? ถ้าทำได้ผมจะให้จบ" ก็ถามอาจารย์ว่า "ทำไมละครับ ? ตอนแรกบอกไม่ถึง ๓ ปีไม่ให้จบ" ท่านบอกว่า "รุ่นพี่ของท่านยังไม่จบแม้แต่คนเดียว..!" อาตมาเรียนปริญญาเอกรุ่น ๒ พี่รุ่น ๑ ไม่จบเลยสักคน แล้วเหลือเวลาแค่ ๒ เดือน อาตมาก็สบายใจ "ไม่ถึง ๓ ปี เขาไม่ให้เราจบ" วิทยานิพนธ์ก็เลยทิ้งไว้แค่บทที่ ๒ มีเวลาแค่ ๒ เดือนจะต้องปั่น ๓ บทสุดท้ายให้จบ เล่นเอาไม่ได้หลับไม่ได้นอน

มีอยู่ช่วงหนึ่งไม่ได้นอน ๑๑ วัน ๑๑ คืน..! ถามว่าทำไมไม่นอน ? อยากจะนอนเหมือนกันแหละ..พอนอนลงไป ดันคิดได้ว่าจะเขียนต่ออย่างไร ก็ต้องลุกขึ้นมาใหม่ เวรกรรมจริง ๆ เลย..! พอวันที่ ๑๑ จะผ่านไป อยู่ ๆ จอคอมพิวเตอร์ดับวูบ ไอ้เราก็ "อ้าว..น่าลืมเสียบปลั๊ก เลยแบตหมด..!" ก้มลงไปก็เห็นปลั๊กแดงโร่อยู่..! สรุปว่าทุกอย่างปกติ ยกเว้นอาตมา หน้ามืดเอง..! ๑๑ วันไม่ได้นอน ภาพตัดชั่วคราว แต่ไปนึกว่าจอคอมพิวเตอร์ดับ..!