[เถรี]

เมื่อคุยกันจนกระทั่งหลวงพ่อเจ้าคุณสะอิ้ง - พระเดชพระคุณพระธรรมพุทธิมงคล (สะอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ. ๘) ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์ วรวิหารมาถึง กระผม/อาตมภาพเข้าไปช่วยประคองคนแก่ ท่านยังบอกว่า "เป็นอย่างไรบ้างหลวงพ่อเล็กผู้มีฤทธิ์ ?" กระผม/อาตมภาพเรียนถวายว่า "มีฤทธิ์ไม่จริงแล้วครับหลวงพ่อ ช่วงที่ผ่านมาผมป่วยเกือบตาย..!" ท่านยังบอกว่า "เรื่องของการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องปกติธรรมชาติของมนุษย์และสัตว์ทุกรูปทุกนาม"

แล้วท่านก็ไปกราบหลวงปู่สมบุญ บอกว่า "นิมนต์อยู่ ๑๒๐ ปีนะครับหลวงปู่" กระผม/อาตมภาพได้ยินก็หัวเราะก๊ากเลย บอกว่า "หลวงพ่อครับ..คนนิมนต์ต้องอยู่เป็นเพื่อนกันนะครับ..!" เล่นเอาท่านบอกว่า "เฮ้ย..เอาแค่อยู่ได้ก็แล้วกัน" หลังจากนั้นก็ชวนกันไปรดน้ำศพคุณแม่บุญธรรม เสร็จแล้วกระผม/อาตมภาพมอบปัจจัยไทยธรรมร่วมบุญงานศพของคุณแม่บุญธรรม เมื่อท่านเจ้าคุณประไพรับเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอตัวเดินทางกลับ เพราะว่าฝนฟ้ามืดไปหมด ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะไปเจอฝนหนักกลางทางเมื่อไร..!?

โดยเฉพาะช่วงนี้ถนนหนทางจากสุพรรณบุรี - ตลิ่งชันเส้นนั้น ได้ซ่อมเป็นระยะทางที่ยาวเหยียดมาก ๆ แล้วช่วงบ่ายวันอาทิตย์แบบนี้ คนสุพรรณซึ่งกลับบ้านมา ก็เริ่มเดินทางกลับเข้ากรุงเทพฯ เพื่อที่จะเตรียมทำงานในวันพรุ่งนี้ ปะเหมาะเคราะห์ดีไปตามรถ ๑๐ ล้อ หรือ ๑๘ ล้อสักสองคันเท่านั้น ชีวิตนี้ก็เป็นอันว่าอับเฉาแน่นอน..! เพราะว่าต้องค่อย ๆ คลานตามกันจนกว่าจะพ้นเขตก่อสร้าง ซึ่งเป็นระยะทางหลายสิบกิโลเมตร..!

เมื่อไปกราบลา หลวงพ่อสะอิ้งท่านก็ยังดึงเอาไว้ว่าให้ถ่ายรูปหมู่ด้วยกันก่อน แล้วกระผม/อาตมภาพถึงขอตัวเดินทางกลับเข้าสู่ที่พัก มาถึงแล้วก็รีบบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนเอาไว้ก่อน หลังจากนี้ก็จะรีบสรงน้ำ เพื่อเตรียมตัวเข้าสู่รายการเสียงธรรมจากมหาจุฬาอาศรมต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)