[เถรี]

แม้ว่าเดินผ่านแผงขายหวยเมื่อไร ก็จะเจอบรรดาแม่ค้าที่ไม่รู้บาปบุญคุณโทษ ชวนให้ซื้ออยู่เสมอ จะไปตำหนิแม่ค้าว่าไม่รู้บาปบุญคุณโทษก็ไม่ได้ เนื่องเพราะว่าผู้ที่ไปซื้อส่วนหนึ่ง ก็คือนักบวชอย่างอาตมา เขาก็เลยคิดว่าเหมือน ๆ กันหมด ดังนั้น..พอได้ข่าวว่ามีนักบวชถูกหวยที่นั่นที่นี่ กระผม/อาตมภาพก็รู้สึกสลดใจมาทันที..!

นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ สมัยที่ท่านยังอยู่กับหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ท่านฝันว่าตกส้วมจมมิดหัว หลวงปู่ปาน วัดบางนมโคบอกว่า "ฝันแบบนี้จะถูกหวยรางวัลที่ ๑" หลวงพ่อท่านก็เลยนั่งเรือเขียว เรือแดง หรือว่าเรือเมล์จากอยุธยามาซื้อหวยที่กรุงเทพฯ ซึ่งสมัยนั้นใบละบาทเดียวเท่านั้น

ปรากฏว่าถูกรางวัลที่ ๑ จริง ๆ ได้มา ๘,๐๐๐ บาท พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่าให้คนอื่นเขาไปหมด "เงินระยำแบบนี้ ข้าไม่ใช้หรอก..!" แต่ที่ไปซื้อก็เพื่อต้องการรู้ว่า สิ่งที่หลวงปู่ปานท่านพูดนั้นเป็นความจริงหรือไม่ ? ดังนั้น..เมื่อเห็นคนอื่นถูกหวย ต่อให้มีการบริหารจัดการดีขนาดไหนก็ตาม กระผม/อาตมภาพก็จะนึกถึงคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ อยู่เสมอว่า ""เงินระยำแบบนี้ ข้าไม่ใช้หรอก..!" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ในเรื่องการพนันกระผม/อาตมภาพจึงไม่มีกับเขา

ส่วนในเรื่องของผู้หญิงนั้น กระผม/อาตมภาพเป็นคนหวงเวลาส่วนตัวมาก โอกาสที่ญาติโยมจะใกล้ชิดจึงมีน้อย และโดยเฉพาะเลิกรับโทรศัพท์ไปโดยเด็ดขาด เพราะว่า "เราไม่นอน คนอื่นต้องไม่นอนด้วย" นี่คือความคิดของผู้ใช้โทรศัพท์ ถึงเวลาไม่ว่าจะ ๔ ทุ่ม ๕ ทุ่ม เที่ยงคืน ตี ๑ ตี ๒ เขายังไม่นอนเขาก็โทรมา ส่วนกระผม/อาตมภาพเป็นคนมีเวรมีกรรม ก็คือถ้าได้หลับไปแล้ว ไม่ว่าจะเล็กน้อยขนาดไหนก็ตาม ถ้าโดนปลุกตื่นขึ้นมาก็ไม่หลับอีก ในเมื่อเป็นเช่นนั้นจึงต้องเลิกรับโทรศัพท์ไปโดยปริยาย..!

ขนาดนั้นในสมัยที่รับโทรศัพท์อยู่ เวลาประมาณ ๕ ทุ่มเศษ ก็ยังเสียงผู้หญิงโทรเข้ามา พอบอกว่า "เป็นวัดท่าขนุน..วางหูไปเถอะ..!" อีกฝ่ายหนึ่งยังบอกว่า "ไม่เป็นไร..เหงา..ขอคุยด้วย" กระผม/อาตมภาพจึงตัดสายดีดหมายเลขทิ้งไปเลยโดยไม่ใส่ใจ ลองไปคิดดูว่า ถ้าเราอยู่ในลักษณะของการอยากพูด อยากคุย โดยเฉพาะกับเพศตรงข้าม แล้วไปเจอลักษณะนั้น ไม่ช้าก็เร็วต้องโดนเขาเล่นงานเอาอย่างแน่นอน..!