[หยาดฝน]

ท่านสาธุชนทั้งหลาย เมื่อเทศกาลวันวิสาขบูชามาถึง พระประวัติอันงดงามของพระพุทธเจ้าก็จะค่อย ๆ ปรากฏขึ้นมาในความทรงจำ ยังไม่เคยมีประวัติความเป็นมาของมนุษย์ เทวดา หรือพระพรหมองค์ใด ที่จะมีความมหัศจรรย์อันน่าศรัทธาได้เสมอเหมือนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของพวกเรา

พระองค์ทรงเป็นผู้เลิศทางด้านสติปัญญา ประเสริฐสุดในความบริสุทธิ์ผุดผ่องแห่งพระหฤทัย ยิ่งใหญ่ในความกรุณา นี่ก็คือเหตุให้เกิดศรัทธาแก่พุทธศาสนิกชน พากันทำอาหารใส่บาตร ผู้เฒ่าผู้แก่เข้าวัดรักษาศีล พ่อบ้านแม่บ้านก็พาลูกหลานมาไหว้พระขอพร ตกค่ำก็พากันเข้าวัดฟังพระธรรมเทศนา เสริมสติให้คมกล้า เพิ่มปัญญาให้แจ่มใส ส่วนมือก็ประนมถือธูปเทียนและดอกไม้ เพื่อใช้เป็นเครื่องสักการะ เดินเวียนประทักษิณบูชาองค์พระพุทธปฏิมาและพระเจดีย์

กำเนิดวันวิสาขาบูชานั้นเกิดขึ้นเมื่อ ๒,๖๔๘ ปีที่แล้วมา วันหนึ่ง..พระนางสิริมหามายา พระอัครมเหสีของพระเจ้าสุทโธทนมหาราช บรมกษัตริย์แห่งกรุงกบิลพัสดุ์ พระนางทรงพระครรภ์ถ้วนทศมาส ก็ได้เสด็จไปยังเทวทหะ พระนครหลวงของพระประยูรญาติ

เมื่อเสด็จถึงป่าลุมพินีวัน ที่ตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างเมืองกบิลพัสดุ์และเมืองเทวทหะ ขณะนั้นพระครรภ์ของพระนางก็เกิดอาการปั่นป่วน มีอันให้ทราบว่าพระสูติกาลจะบังเกิด ณ บัดเดี๋ยวนี้ เหล่านางสนมจึงได้ร่วมใจกันกางกั้นม่านผ้า เมื่อถึงเวลามงคลกาล พระราชกุมารพระโพธิสัตว์ ก็ได้เสด็จออกจากพระครรภ์ของพระมารดา เสด็จดำเนิน ๗ ก้าว มีปทุมชาติรองรับฝ่าพระบาท ๗ ดอก แล้วจึงได้เปล่งอาสภิวาจา มีใจความว่า..

อคฺโคหมสฺมิ โลกสฺส
เชฏฺโฐหมสฺมิ โลกสฺส
เสฏฺโฐหมสฺมิ โลกสฺส,
อยมนฺติมา เม ชาตินตฺถิทานิ ปุนพฺภโวติ

แปลเป็นใจความได้ว่า..
"เราเป็นผู้เลิศแห่งโลก
เราเป็นผู้เจริญสูงสุดแห่งโลก
เราเป็นผู้ประเสริฐสุดแห่งโลก
การเกิดของเราครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย บัดนี้..ชาติภพใหม่ไม่มีแก่เรา"