[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ ตั้งแต่ตี ๓ ครึ่ง กระผม/อาตมภาพก็ลงไปนำพระภิกษุสามเณร ตลอดจนกระทั่งญาติโยมผู้บวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติ รุ่นที่ ๓/๒๕๖๘ ภาวนาพระคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบ ซึ่งแม้ว่าจะลงมาช้า ก็คือโดยปกติถ้านัดตี ๓ ครึ่ง ประมาณตี ๓ กระผม/อาตมภาพก็จะลงไปนั่งรอแล้ว แต่ด้วยความที่ว่าเจ็บไข้ได้ป่วย ออกไปก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับโยมได้ เนื่องเพราะว่าเสียงไม่อำนวย ก็เลยลงไปช้าถึง ๑๕ นาที

แต่กระนั้นก็ตาม พระภิกษุสามเณรส่วนหนึ่ง ตลอดจนกระทั่งญาติโยมก็ยังมาไม่ถึง พูดง่าย ๆ ว่ากำลังใจไม่ได้ปักมั่นอยู่กับงานที่ทำ บุคคลที่กำลังใจมุ่งมั่นอยู่กับภารกิจตรงหน้า จะไม่ใช่เป็นคนที่ตรงเวลาอย่างเดียว แต่ส่วนมากมักจะก่อนเวลาด้วย เราสามารถเอาตรงนี้เป็นเครื่องวัดตัวเองได้ว่า การปฏิบัติธรรมของเรานั้นมีความก้าวหน้าสักเท่าไร

เมื่อนำทุกท่านภาวนาพระคาถาเงินล้านและอุทิศส่วนกุศลแล้ว กระผม/อาตมภาพก็นั่งเป็นเนื้อนาบุญ ให้ญาติโยมทั้งหลายได้ทำบุญหลังจากการภาวนาพระคาถาเงินล้าน จากนั้นก็มอบหมายให้พระท่านนำพระภิกษุสามเณรในสายบิณฑบาตออกรับบาตรแทน ส่วนในเรื่องของการปฏิบัติธรรม วัดท่าขนุนของเรามีพระวิปัสสนาจารย์อยู่หลายรูป สามารถที่จะทำหน้าที่แทนกระผม/อาตมภาพได้

ส่วนตนเองนั้นก็ได้เดินทางเพื่อที่จะไปหาหมอ ก็อย่างที่บอกกับญาติโยมทั้งหลายว่า "ไม่ไปหาหมอก็ไม่มีโรค" ไปหาหมอเมื่อไรก็มีโรคเมื่อนั้น..! จึงได้ยามาถุงใหญ่ จนแทบจะจำไม่ได้แล้วว่า แต่ละอย่างต้องฉันต้องกินในเวลาใดบ้าง แต่เพื่อความสบายใจของญาติโยม ก็ไปหาหมอให้คนทั้งหลายเขาได้เห็นกัน

บรรดายาต่าง ๆ ที่ญาติโยมเห็นว่าเป็นของวิเศษ ตลอดจนกระทั่งของที่หมอให้มา กระผม/อาตมภาพฉันจนครบโดสทุกครั้ง เนื่องเพราะเบื่อที่จะมาฟังว่า ที่ไม่หายก็เพราะว่าไม่ยอมฉันยาของเขา แล้วที่ทำมาตลอด ๔๐ กว่าปี ทุกท่านก็เห็นแล้ว ว่าต่อให้ยาของท่านวิเศษขนาดไหนก็ตาม ก็ช่วยกระผม/อาตมภาพได้แค่ที่เห็นนี่เอง..!