ถ้าหากว่ากำลังใจของเราทั้งหลาย ยังพัวพันอยู่กับสิ่งทั้งหลายเหล่านี้แค่ประการใดประการหนึ่ง ก็แปลว่ากำลังใจของเราอยู่ในฝ่ายต่ำ มีแต่จะชักจูงให้พวกเราลงต่ำไปเรื่อย เสียหายไปเรื่อย ถ้าเสียหายเฉพาะตน ไปยึดติดใน รัก โลภ โกรธ หลง ก็ไม่เป็นไรเท่าไรนัก แต่ถ้าหากว่าเสียหายถึงพระศาสนา เป็นการทำลายพระศาสนา โทษจะหนักมาก โทษโดยทั่ว ๆ ไปก็ลงแค่อเวจีมหานรก..!
แต่โทษในการเทศน์ผิด สอนผิด ทำให้คนเป็นมิจฉาทิฏฐิ เรามีสิทธิ์เลยไปถึงนรกขุมพิเศษ ก็คือโลกันตนรก เป็นนรกที่ไม่มีอายุ อเวจีมหานรกเรายังรู้อยู่ว่า ถ้าลงไปแล้ว ๑ กัปเราจะขึ้นมาได้ แต่ว่าโลกันตนรกไม่มีอายุ อยู่ไปเถอะ..จนกว่าจะระลึกถึงคุณงามความดีอะไรขึ้นมาได้สักอย่างหนึ่ง ซึ่งอยู่ในลักษณะของสัตว์นรกนั้น โอกาสที่จะนึกถึงก็ยากเต็มที
จึงเป็นเรื่องที่เราต้องสังวรระวัง ศึกษาให้ดี ให้ชัดเจน และถ้าไม่มั่นใจ ครูบาอาจารย์ยังอยู่ ก็สอบถามท่านได้ มั่นใจแล้วค่อยนำไปบอกต่อสอนต่อ อย่ารีบอยากดัง อย่าอยากรู้จักคนมาก ๆ เพราะว่ามีแต่จะทำให้การปฏิบัติของเราเนิ่นช้าลงไปทุกวัน
สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : เมื่อวานนี้ เมื่อ 01:44
|