[เถรี]

ส่วนพรุ่งนี้จะมีการเคลื่อนศพของหลวงพ่อพระครูกาญจนปัญญาวุฒิ มาที่วัดเขื่อนวชิราลงกรณ ขอมอบหมายให้เลขาฯ จุก นำเพื่อนพระสัก ๓ - ๔ รูป ไปช่วยกันจัดสถานที่ตั้งแต่ช่วงเช้าเลย ถ้าเขาไม่มีข้าวปลาอาหารเลี้ยง ปัจจัยที่กระผม/อาตมภาพมอบไปให้ สามารถใช้สั่งอาหารมาเลี้ยงกันได้

ในเรื่องของการคณะสงฆ์นั้นอยู่กันด้วยความเสียสละและน้ำใจ ความเสียสละของเราก็คือต้องเอางานส่วนรวมเป็นใหญ่ อย่างที่กระผม/อาตมภาพบอกกับพวกเราทุกคนว่า ถืองานคณะสงฆ์เป็นใหญ่ ไม่เอาในเรื่องของญาติโยม เนื่องเพราะว่าโดยเฉพาะญาติโยมทั่ว ๆ ไป ความต้องการของเขาไม่มีที่สิ้นสุด ขนาดกระผม/อาตมภาพฉันเพลอยู่ เขายังบอกว่า "ไม่เป็นไร ขอเวลาแค่ ๕ นาที" กระผม/อาตมภาพจึงบอกว่า "นั่นไม่เป็นไรของมึง แต่ของกูนั้นเป็นมากเลย เพราะว่ากำลังกินอยู่..!" ในเมื่อเป็นในลักษณะเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพจึงไม่อยากให้ญาติโยมมาก่อกรรมทำเข็ญกับพระมากมายนัก วิธีที่ดีที่สุดก็คืออย่าไปยุ่งด้วยเลย หมดเรื่องหมดราวไป..!

โดยเฉพาะหลายท่านในระยะนี้ ลากลับบ้านกันตามสิทธิ์ของตนเอง ขอให้ระมัดระวังและสังเกตเอาไว้ด้วย การระมัดระวังข้อแรกก็คือส่วนใหญ่ทางบ้านจะเอาเรื่องร้อนหู ร้อนตา ร้อนใจ มายัดเยียดให้กับพระเณรของเรา ถ้าหากว่าของเราพลอยไปมีอารมณ์ร่วมไปด้วย เดี๋ยวก็ต้องสึกหาลาเพศกันหมด..!

อีกส่วนที่ต้องระวังก็คือเมื่อกลับมาแล้ว ต้องมาเข้าระเบียบวินัยของทางวัด ซึ่งเป็นการบังคับฝึกฝนตนเอง เรารู้สึกว่าอยากจะไปอีกหรือไม่ ? ถ้ารู้สึกว่าอยากจะไปอีก เพราะว่าอิสระดี ไม่ต้องทำอะไรตามระเบียบแบบตอนอยู่ที่วัด ขอให้รู้ว่าท่านกำลังหาที่ตาย..! เนื่องเพราะว่าเท่ากับเปิดโอกาสให้กิเลสกินเราได้ในทุกรูปแบบ..!

ขนาดอยู่วัด สวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต เจริญกรรมฐานกันอยู่ทุกวัน กำลังยังไม่พอที่จะสู้กิเลส ถึงเวลาแล้วเรากลับไปปล่อยตัวตามสบาย อาจจะเป็นเพราะว่าเห็นครูบาอาจารย์ท่านทำ หรือว่าเห็นรุ่นพี่ท่านทำ โปรดทราบไว้ด้วยว่า "นั่นคือตัวของท่าน ไม่ใช่ตัวของเรา" ของท่านเองถ้าปฏิบัติไปถึงระดับหนึ่ง พอมีหลักเกณฑ์มีอะไรแล้ว ท่านสามารถที่จะผ่อนคลายตัวเองได้ แต่ของเราเองที่ยังเป็นผู้ใหม่อยู่ ถ้าไปผ่อนคลายแต่แรก มักจะเอาตัวไม่รอด