[เถรี]

เพราะฉะนั้น..แม้แต่เรื่องการลาภายในวัดของเรา ก็อย่าเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะว่าเป็นการขัดเกลาและฝึกตนเองของพวกเรา ให้อยู่ในกรอบ อยู่ในระเบียบ ซึ่งเรื่องของระเบียบกฎเกณฑ์ก็คือศีลนั่นเอง ถ้าเราสามารถที่จะทำได้เป็นปกติ กำลังใจในการรักษาศีลของเราก็ไม่ต่างจากการรักษาระเบียบตรงนั้น

อีกประการหนึ่งก็คือ ญาติโยมที่มาหาแล้วสอบถามหากระผม/อาตมภาพ ตอบเขาไปชัด ๆ เลยว่า "หลวงพ่อเล็กไม่รับแขก ท่านเอางานคณะสงฆ์เป็นใหญ่" เพราะฉะนั้น..ถึงเวลาจะไปงานคณะสงฆ์ก่อน อย่าได้คิดว่าไปกิจนิมนต์เป็นอันขาด เพราะว่าการไปกิจนิมนต์ ส่วนใหญ่ก็จะได้สตางค์ กระผม/อาตมภาพไปงานไหนก็จ่ายงานนั้น..!

ดังนั้น..ถ้าหากว่าเอางานคณะสงฆ์เป็นใหญ่ ก็ไม่มีเวลาที่จะมาต้อนรับญาติโยม แล้วก็ได้ตั้งเวรสังฆทานเอาไว้ เพื่อให้ต้อนรับและรับการทำบุญจากญาติโยม แต่ก็ยังมีบุคคลอีกประเภทหนึ่ง ซึ่งไม่เข้าใจว่าสังฆทานและปาฏิปุคคลิกทาน นั้นต่างกันอย่างไร ? ก็ระบุจำเพาะเจาะจงว่า "จะมาหาหลวงพ่อเล็กเพื่อถวายสังฆทาน..!" ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีทางที่จะเป็นสังฆทานได้ เพราะเป็นการเจาะจงเฉพาะตัวบุคคลไปแล้ว

ช่วยบอกให้เขาทราบด้วยว่า สังฆทานก็คือทานสำหรับส่วนรวม พระภิกษุสามเณรในสถานที่นั้น มีส่วนที่จะร่วมกินร่วมใช้ทั้งหมด ปาฏิปุคคลิกทานเป็นทานเจาะจงเฉพาะพระสงฆ์หรือสามเณรรูปใดรูปหนึ่ง ซึ่งอานิสงส์ต่างจากสังฆทานเป็นแสนเท่า..!

เนื่องเพราะว่าถึงเวลาแล้วพวกเราก็มักจะถวายสังฆทานกับพระที่เรามั่นใจ อย่างเช่นว่าถ้าเป็นสมัยก่อนแถวนี้ ก็อยากถวายสังฆทานกับหลวงพ่ออุตตะมะ (พระราชอุดมมงคล วิ.) วัดวังก์วิเวการาม หรือว่าถ้าเป็นที่อื่น ก็อยากถวายสังฆทานกับหลวงพ่อคูณ (พระเทพวิทยาคม) วัดบ้านไร่ จังหวัดนครราชสีมา เป็นต้น

ถ้าอยู่ในลักษณะอย่างนี้ พระหนุ่มเณรน้อยที่ไม่ได้มีส่วนร่วมก็อยู่ไม่ได้ ถ้าไม่ใช่กำลังใจมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวจริง ๆ พออดอยากลำบากเข้าก็อาจจะสึกหาลาเพศไปหมด พระศาสนาของเราก็จะตั้งอยู่ไม่ได้ แต่ว่าสังฆทานนั้นมีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ เพราะว่าเป็นทานรักษาพระศาสนา ดังนั้น..ช่วยบอกให้ญาติโยมเขาตั้งกำลังใจเสียใหม่ว่า ตั้งใจถวายสังฆทานเพื่อหมู่สงฆ์ทั้งปวงที่อยู่ในอารามแห่งนี้ อย่าได้จำเพาะเจาะจงว่าจะถวายกับใคร เพราะว่าโอกาสพลาดมีสูงมาก..!