[เถรี]

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ถ้าท่านอยู่ ๆ หายไป เมื่อถามแล้วต้องมีคนรู้ว่าไปไหน เพราะว่าภิกษุเที่ยวไปโดยไม่บอกลา ถ้าไม่ได้อานิสงส์พรรษาก็ผิดศีลอยู่แล้ว อย่าเห็นว่าเป็นของเล็กน้อย เพราะว่าแต่ละสิ่งแต่ละอย่างที่เป็นระเบียบของวัด ส่วนใหญ่ก็ช่วยไม่ให้เราละเมิดศีลของพระนั่นเอง แต่ก็มีบุคคลมักง่ายบางประเภท ที่ไม่ได้ใส่ใจเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ สักแต่ว่าเขียน ๆ ไป ใครจะอนุญาตหรือไม่อนุญาตก็ช่าง กูไปแล้ว..!

อย่าลืมว่าพวกเราถือว่าเป็นวัดสายปฏิบัติ ถ้าหากว่าทำไปแล้วหาความละเอียดของใจไม่ได้ แม้กระทั่งเรื่องของการลายังไม่ชัดเจน ก็ไม่ต้องไปพูดถึงเรื่องอื่น เพราะว่ากำลังใจในการปฏิบัติธรรมต้องละเอียดกว่านั้น ระเบียบวินัยต่าง ๆ หรือว่าศีลพระ เป็นการตีกรอบป้องกันไม่ให้กิเลสกินเราได้ง่าย

โดยเฉพาะการลา ถ้าบอกครูบาอาจารย์เอาไว้ ครูบาอาจารย์หลายต่อหลายท่านมีความสามารถพิเศษ เราไปประสบเหตุฉุกเฉินที่ไหน บางทีท่านก็สามารถช่วยได้ ตัวอย่างชัดเจนที่สุดก็คือหลวงพ่อขัน วัดนกกระจาบ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ท่านคุย ๆ อยู่กับญาติโยมที่ไปกราบเป็นปกติ อยู่ ๆ ก็หยุดชะงัก เอามือตบพื้นกระดานศาลาเสียงปังใหญ่ แล้วก็หันมาบอกกับญาติโยมว่า "พระที่ลาไปธุดงค์เจอกับควายป่า ถ้าหากว่าไม่ช่วยจะเป็นอันตราย"

บรรดาญาติโยมก็สอบถามว่า "พระรูปไหนที่ออกธุดงค์แล้วมาลาท่าน ท่านก็บอกให้" พอถึงเวลาพระท่านกลับมาก็สอบถามว่า "วันนั้น เวลานั้น มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ?" พระท่านก็บอกว่า กำลังเดินธุดงค์อยู่ เผลอสติหน่อยเดียว เดินไปเผชิญหน้ากับควายป่าทั้งฝูง ซึ่งควายป่านั้นเป็นสัตว์ที่มุทะลุดุดันมาก ถ้าเจออะไรที่คิดว่าเป็นศัตรูจะวิ่งใส่และขวิดแหลกเอาไว้ก่อน..!

แม้กระทั่งกาญจนบุรีของเรา ท่านอาจารย์เป้า ขอเอ่ยชื่อก็ได้ พระครูใบฎีกาอุเทน อุฏฺฐานโรจโน อดีตเจ้าอาวาสวัดไกรเกรียง โดนควายป่าขวิดมรณภาพ พระธุดงค์คณะนั้นท่านไม่ทราบเหมือนกันว่าจะหนีไปทางไหน เพราะว่าเผชิญหน้ากับควายทั้งฝูง ท่านบอกว่า "อยู่ ๆ ได้ยินเสียงปังใหญ่ เหมือนฟ้าผ่า แล้วควายก็ตกใจ เตลิดไปหมด..!"

แม้แต่สมัยที่กระผม/อาตมภาพออกนอกวัด ไปลาพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่าน เมื่อถึงเวลากลับมา ท่านจะถามทันทีว่า "ไปตรงนั้นมา ไปตรงนี้มา ใช่หรือไม่ ?" เพราะว่าส่วนใหญ่กระผม/อาตมภาพเองนั้น ถ้าหากว่าสงสัยอะไร ต้องไปพิสูจน์ทราบ ท่านบอกว่าตรงไหนเป็นภูเขาทอง ตรงไหนมีแร่ยูเรเนียม ก็ไปดูว่าจริงอย่างที่ท่านพูดไหม ? เมื่อกลับมาท่านสอบถาม ก็เรียนตอบท่านไปตามความเป็นจริง ท่านบอกว่า "แกไปแล้วยังดี เพราะว่ามีกล้องถ่ายรูป ถึงเวลาก็มีรูปถ่ายมาเป็นหลักฐาน สมัยข้าไม่มีของแบบนี้ ได้แต่จำแล้วก็มาเล่าให้คนอื่นฟัง คนที่เชื่อก็ดีไป คนที่ไม่เชื่อก็หาว่าข้าโกหก..!"