[เถรี]

อีกท่านหนึ่งก็หลวงพ่อเพี้ยน (พระครูวิมลสมณวัตร) วัดเกริ่นกฐิน จังหวัดลพบุรี ท่านก็เขียนเลขเขียนยันต์ จารตะกรุดของท่านอยู่ทั้งวัน อารมณ์ใจทรงตัวดีมาก ๆ แม้ว่าไม่ถึงขนาดเขียนต่อหน้ากระผม/อาตมภาพ เพราะไม่ได้คุ้นเคยกันขนาดนั้น ท่านยังวางมือมาแล้วมาต้อนรับคณะก่อน เมื่อคณะไปแล้ว ท่านค่อยเริ่มเขียนเลขเขียนยันต์ จารตะกรุดของท่านต่อไปตามเดิม

เรื่องพวกนี้ถือว่าเป็น "กีฬาสมาธิ" ที่ช่วยให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นสภาพจิตทรงตัว ไม่โดน รัก โลภ โกรธ หลง กินใจได้ ถ้าสามารถทรงตัวไปนาน ๆ จนกระทั่งกิเลสตายไปเอง ก็จะบรรลุมรรคผลในลักษณะ "เจโตวิมุติ" คือการใช้กำลังใจในการข่มกิเลส จนกระทั่งสูญสลายไปเอง..!

ในช่วงท้ายนี้ ต้องขอเจริญพรขอบคุณ เจ้าแม่นภิสราเทวีและบริวารทั้งหลาย ตลอดจนกระทั่งท่านพี่อสุรินทราหู ท่านพระกฤษณะ และท่านปู่ท้าวเวสสุวรรณ ที่ให้การอนุเคราะห์สงเคราะห์ตลอดเส้นทาง พาฝ่าฟันภัยอันตรายต่าง ๆ จนพ้นไปได้ด้วยดี

ไม่นึกว่าในชีวิตนี้นั่งเครื่องบินแล้วจะต้องบินย้อนกลับมา เพื่อให้ตำรวจเอาตัวผู้โดยสารที่ต้องสงสัยไปก่อน ถ้าไม่ได้ท่านทั้งหลายเหล่านี้ช่วย ดูท่าจะไม่แคล้วคลาดปลอดภัยอย่างนี้ เพราะคุณเอบอกไว้ว่า "มันโดนเอาลงไปคนเดียว อีกสองคนที่เป็นเพื่อนกันนั้นยังอยู่บนเครื่องบิน..!"

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าคุณเอนั้นนั่งอยู่ใกล้ ๆ เห็นว่าทั้งสามคนนั้นกระซิบกระซาบ คุยกันไปคุยกันมา อาจจะเป็นเพราะว่าคนอื่นรู้แล้วว่าตนเองเป็นผู้ต้องสงสัย อีกสองคนก็เลยไม่ได้ทำอะไรให้เป็นที่ตื่นเต้นระทึกใจ อาจจะทำให้คุณเอนั่งระทึกใจอยู่คนเดียว เพราะว่ามาบอกพวกเราหลังจากที่ลงเครื่องมาแล้ว..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)