[เถรี]

พวกเราขึ้นรถไฟฟ้ามายังอาคารผู้โดยสาร ผ่านการตรวจเข้าเมืองของประเทศไทยที่เร็วปานสายฟ้าแลบ คนหนึ่งยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ประมาณ ๓ วินาทีเท่านั้น มาคิดว่าถ้าประเทศอินเดียนักท่องเที่ยวมากเท่าประเทศไทย จะนรกแตกขนาดไหนก็ไม่รู้..!?

พวกเรามารอรับกระเป๋ากันที่สายพานหมายเลข ๑๐ กระผม/อาตมภาพที่เมื่อวานได้ทิปให้กับคนขับรถบัสไป ๑,๐๐๐ รูปี ทิปให้กับเด็กรถจอมเฟรนลี่ของเราไป ๕๐๐ รูปีแล้ว วันนี้ก็มามอบให้น้องการ์ตูน (นางสาวศรันย์พร บุรินทรโกษฐ์) ๓,๐๐๐ รูปี และให้กับคุณเอ (นายฉัตตริน เพียรธรรม) กรรมการผู้จัดการบริษัทเอ็นซีทัวร์อีก ๕,๐๐๐ รูปี กลายเป็นว่าเงินที่มีอยู่ยังเหลืออีกตั้งมาก ไม่นึกว่า "พระคาถาเงินล้านสูตรพิเศษ" จะมีผลจนขนาดนี้..!

หลังจากที่ได้รับกระเป๋ากันมา ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของแต่ละคนและร่ำลากันแล้ว กระผม/อาตมภาพ ก็ขึ้นรถตู้ที่คุณปิง (นายณัฐภาคย์ องค์วรวิทย์) มารับ วิ่งไปแบบถนนโล่ง ๆ เนื่องเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุดชดเชยวันฉัตรมงคล กลับไปถึงที่พักก็ฉันเพลแล้วนอนพัก หลังจากลุกขึ้นมาก็บันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนให้กับทุกท่านได้ฟังต่อ

งานนี้สิ่งที่อยากจะกล่าวถึงก็คือ แม้แต่คุณเอและน้องการ์ตูน ซึ่งเดินทางไปธรรมศาลามาคนละหลาย ๆ รอบแล้ว ก็ยังไม่มีโอกาสได้เฝ้าองค์ดาไลลามะเลย ถึงไปดักรอที่พุทธคยาทุกปี แต่ก็ท้อกระแสคนเป็นแสน..! จนกระทั่งไม่มีโอกาสได้เข้าเฝ้า และองค์ดาไลลามะนั้น เพิ่งเปิดให้คณะของเราเข้าเฝ้าเป็นครั้งแรกตั้งแต่หลังปีใหม่เป็นต้นมา อาจจะเป็นเพราะสุขภาพของพระองค์ท่าน หรือว่ามีกิจการงานอื่นก็ไม่ทราบได้

แต่กราบขออภัยนะครับหลวงปู่ ถ้าหลวงปู่จะให้กระผมอยู่ต่อด้วยกัน ก็ต้องให้กระผมแข็งแรงพอนะขอรับ ถ้าเจ็บไข้ได้ป่วยแทบจะคลานแบบทุกวันนี้ เห็นท่าจะไม่รับประทานขอรับ..!