แต่การทำงานของแขกอินเดียก็ทำเอาพวกเรา "น้ำตาจิไหล" เนื่องเพราะว่าทุกคนทำงานของตน โดยไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะตกเครื่องบินหรือไม่..! เมื่อพวกเรารับกระเป๋าแล้ว ต้องมาผ่านการเข้าไปเพื่อที่จะตรวจเช็คอิน ก็มีเจ้าหน้าที่ตัวเท่าบ้านเท่าตึก มาตรวจหนังสือเดินทางกับตั๋วเครื่องบินว่าตรงกันหรือเปล่า ? โดยเฉพาะสมณศักดิ์ยาว ๆ อย่างของกระผม/อาตมภาพ เป็นต้น
เมื่อตรวจเสร็จสรรพเรียบร้อยปล่อยเข้าไปแล้ว ก็ยังต้องมาเข้าคิวรอ เพื่อที่จะผ่านกองตรวจคนเข้าเมืองอินเดีย เจ้าหน้าที่ก็ทำแบบเดิม ก็คือมาตรวจตั๋วกับหนังสือเดินทางว่าตรงกันหรือไม่ ? กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่นึกในใจว่า "ถ้ากูตกเครื่องบิน งานนี้มีเฮแน่..!" บรรดาแถวที่ยาวเหยียดนับพัน ๆ คนแบบนี้ คุณมาค่อย ๆ ตรวจทีละคน แถมยังผ่านไปแล้ว ต้องไปรอให้ผ่านเครื่องตรวจเอ๊กซเรย์อีก ซึ่งกว่าจะผ่านเข้าไปได้ ถาดก็มีน้อย เจ้าหน้าที่ก็ตรวจตราละเอียดเหลือคณา..!
กระผม/อาตมภาพที่เดินผ่านไปโดยไม่มีเสียงดังเลย เจ้าหน้าที่ก็ยังเอาเครื่องตรวจมากวาดซ้าย กวาดขวา กวาดหน้า กวาดหลัง แล้วก็ถามหาบอร์ดดิ้งพาส กระผม/อาตมภาพชี้ว่าอยู่ในถาด ซึ่งเข้าเครื่องเอ๊กซเรย์ไปแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ให้รอจนกระทั่งถาดมา ถึงเอาบอร์ดดิ้งพาสมาประทับตราอนุญาตให้ผ่านเข้าไปได้..!
เมื่อผ่านเข้าไป ทุกคนรู้ว่าเป้าหมายของตนเองอยู่ที่ไหน ก็ตรงดิ่งเข้าไปยังทางออกขึ้นเครื่อง นั่งรอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ รอกันไปเป็นชั่วโมง กว่าที่จะมีเจ้าหน้าที่มาถึง แต่เจ้าหน้าที่กลับมาเชิญพวกเราทั้งหมดออกเสียก่อน แล้วก็ให้แสดงตั๋วเข้าไปใหม่ทีละคน กว่าที่จะตรวจสอบครบครันก็ทำเอาเลยเวลาเครื่องขึ้นไปแล้ว ซ้ำตอนที่ขึ้นไปบนเครื่องบิน ก็ยังมีการใช้คอมพิวเตอร์มือถือมายืนเล็งทีละคนอีกว่า ใช่ผู้โดยสารตัวจริงหรือไม่ ?!
แค่นั้นยังไม่พอ ขึ้นเครื่องมาแล้ว เจอน้องหนูชาวไทยเพราะว่าเป็นเครื่องการบินไทย ก็ยังอุตส่าห์ถามหาและขอดูว่านั่งหมายเลขอะไร ? กระผม/อาตมภาพได้แต่นึกในใจว่า "กูจะบ้า..!" พวกเราจะรีบกลับบ้าน แต่ว่าทุกคนดูท่าว่าบ้านจะอยู่ที่อินเดียนี้ ก็เลยไม่รีบร้อนอะไร ?
แต่ก็ยังดีตรงที่ว่าเมื่อน้อมจิตน้อมใจอุทิศส่วนกุศล ให้แก่เทพเจ้าทั้งหลายที่รักษาตลอดเส้นทางเดินในวันหนึ่งคืนหนึ่งนี้ จะเป็นอากาศเทวดาก็ดี รุกขเทวดาก็ดี ภุมมเทวดาก็ดี ตลอดจนกระทั่งเหล่าสัมภเวสี เปรต อสุรกาย และสัตว์เดรัจฉานมีฤทธิ์ก็ตาม ทำให้เกิดความคล่องตัว จนกระทั่งกัปตันอุกฤษฏ์นำเอาเครื่องมาลงที่สนามบินนานาชาติสุวรรณภูมิก่อนเวลา ๒๐ นาที..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 06-05-2025 เมื่อ 12:27
|