[เถรี]

เมื่อพวกเราไปถึงข้างล่าง ก็เดินไปร้านอาหาร PYRAMID ซึ่งได้นัดแนะกันเอาไว้ว่าทุกคนให้มาพบกันที่นี่ พวกเราไปถึงตอน ๑๐.๔๐ น. ของประเทศอินเดีย เจอน้องการ์ตูนมาสั่งอาหารอยู่แล้ว แต่เจ้าประคุณรุนช่องเถอะ รอจน ๑๑.๕๕ น. ยังมีแต่ "อาหารว่าง" อยู่บนโต๊ะ ไม่ได้มีอะไรให้เลย จนพวกเราตบะแตกขึ้นมา ก็เลยบุกเข้าไปก้นครัว มีอะไรที่พอกินได้ก็ตักออกมาถวายพระก่อน หลังจากนั้นตัวเองก็ลุยตาม..!

จนกระทั่งอิ่มแล้ว เวลาประมาณ ๑ ชั่วโมงผ่านไป ก็มีหมี่ผัดที่น้องการ์ตูนสั่งมาถึง พวกเราจึงแบ่งกันชิมแล้วก็รออีกพักใหญ่ ๆ กว่าที่จะมีเห็ดอยู่ในลักษณะคล้ายผัดเปรี้ยวหวานออกมา น่าจะเป็นเพราะว่าเขามัวแต่ไปเพาะเห็ด หรือเดินป่าเก็บเห็ดอยู่กระมัง ? ถึงได้ออกมาช้าจนขนาดนี้..! น้องการ์ตูนยังบอกว่าสั่งให้กับทุกโต๊ะ แต่นอกจากโต๊ะพระได้แล้ว ที่เหลือก็หายเงียบไปตามเคย จนกระทั่งพวกเราไม่รอแล้ว ชำระบัญชีได้ก็เดินออกมา ลงลิฟท์กลับออกมาทางด้านนอกตามเดิม

เมื่อขึ้นรถตู้ได้ คุณเอก็พาพวกเราวิ่งไปยังวังของอุปราชของประเทศอินเดีย ก็คือเป็นอุปราชที่ทางประเทศอังกฤษตั้งให้มาครองเมืองอินเดีย ได้แก่ ท่านลอร์ดดัฟเฟอริน เพื่อที่จะไปชมวังที่ประทับของท่าน เมื่อพวกเราวิ่งไปถึง ปรากฏว่าก่อนหน้านี้จะต้องจอดรถด้านนอก แล้วเดินเข้าไปข้างในไกลเกือบกิโลเมตร แต่ตอนนี้เขาเก็บเงินแล้วปล่อยให้พวกเราวิ่งรถเข้าไปด้านในเลย เสียเวลาไปซื้อตั๋วเพื่อที่จะเข้าชมวังอยู่นาน ฝนก็เริ่มตกเปาะแปะ ฟ้ามืดไปหมด กระผม/อาตมภาพมองหน้า "เจ้าแม่นภิสราเทวี" แล้วก็หนักใจแทนคุณเธอ แต่เมื่อเห็นว่ายังยิ้มได้ ก็แปลว่ายังพอสู้ไหว..!

เมื่อพวกเราได้ตั๋วมาแล้วก็ตรงเข้าไปทางด้านใน ถ่ายรูปหมู่รูปเดี่ยวกันตามอัธยาศัย แต่ว่ามุมที่สวยที่สุดซึ่งเป็นลานหญ้านั้น มีเจ้าหน้าที่คอยห้ามไม่ให้ลงไป ใครเหยียบลงไปแม้แต่เท้าเดียว ก็จะเป่านกหวีดสนั่นหวั่นไหวไล่ให้ขึ้นมา กลายเป็นว่ามุมที่ถ่ายรูปได้สวยที่สุด เขาห้ามลงไป พวกเราก็เลยแก้ปัญหาด้วยการให้คนถ่ายรูปอยู่ฝั่งนี้ ส่วนตัวพวกเราไปตั้งแถวกันที่ฝั่งหน้าประตูวัง เมื่อแก้ปัญหาได้รูปถ่ายมาแล้ว ก็เดินหามุมถ่ายรูปกันตามอัธยาศัย