[เถรี]

แต่พวกเราเดินออกมาแล้วผิดหวังมาก เนื่องเพราะว่าไม่ได้มีร้านค้าเปิดให้พวกเราเลยแม้แต่ร้านเดียว ทั้ง ๆ ที่เป็นเวลา ๙ โมงเศษแล้ว พวกเราจึงเดินไปจนกระทั่งเกือบจะสุดทาง มาถึงตรงบริเวณนี้ กระผม/อาตมภาพก็เจอเพื่อนเก่าที่เป็นหมาจรอยู่บริเวณนี้ ชวนคุยแล้วแกก็ทำท่าน้อยใจ ประมาณว่า "ท่านไปเกิดเป็นคนจนบวชเป็นพระ ผมก็ยังเป็นหมาอยู่เลย..!"

บริเวณนี้นั้นแต่เดิมสมัยอังกฤษครองเมือง เป็นที่ทำการเมืองเทศบาลเมืองศิมลา แต่ปัจจุบันนี้เขาปรับมาเป็นร้านกาแฟ พวกเราหามุมถ่ายรูปกันแล้วอ้อมไปข้างหลัง ชมวิวซึ่งคุณนวลจันทร์ติดใจเป็นนักหนา เนื่องเพราะว่าเป็นบ้านเมืองสลับซับซ้อน แต่พวกเราในคณะบอกว่า "สลัมชัด ๆ..!"

เมื่อหามุมสวย ๆ ถ่ายรูปกันแล้ว จึงเดินไปยังจตุรัสเมืองศิมลา ซึ่งเป็นลานกว้างใหญ่ไพศาล มีทั้งอนุสาวรีย์มหาตมะ คานธี อนุสาวรีย์นางอินทิรา คานธี มีโบสถ์คริสต์ ซึ่งสร้างมาตั้งแต่ตอนสร้างเมืองศิมลาแห่งนี้

พวกเราหามุมถ่ายรูปหมู่รูปเดี่ยวกันตามอัธยาศัย แล้วก็แยกออกเป็นสองสาย สายช็อปปิ้งเดินย้อนกลับไปเพื่อรอให้ร้านค้าเปิดตอน ๑๐ โมงเช้า ส่วนสายท่องเที่ยวผจญภัยอย่างกระผม/อาตมภาพนั้น พากันซื้อตั๋วแล้วก็เดินไปขึ้นรถกระเช้าที่เขาพาขึ้นไปบนยอดเขาสูงสุด แต่เจ้าประคุณเถอะ..รถกระเช้าเขามีแค่ ๔ คัน ถ้าหากว่าขึ้นไป ๒ คัน ก็จะมีลงมา ๒ คัน แต่ละคันเขาให้นั่งถึง ๘ คน แต่พวกเรายัดเข้าไปแค่ ๖ คนเท่านั้น

เมื่อขึ้นไปถึงด้านบน ยังต้องระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก เนื่องเพราะว่าบนยอดเขานี้มีเทวาลัยเทพหนุมาน ก็เลยทำให้บรรดาสาวกของหนุมานมีมากมายยั้วเยี้ยไปหมด ต้องคอยระวังว่ามีข้าวของอะไรที่พวกเราจะโดนลิงฉกชิงได้บ้าง..!

เมื่อได้ทำการถ่ายรูปเทพหนุมานเรียบร้อยแล้ว ค่อยมาต่อราคาสินค้าที่ระลึก ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นอาวุธของเทพหนุมานนั่นเอง แต่ต่อเท่าไรก็ต่อไม่ลง เพราะว่าอีกฝ่ายจะเอาชิ้นละ ๔๐ รูปี พวกเราให้แค่ ๒๐ รูปี เดินต่อจนหมดทุกร้านแล้ว ไม่ทราบเหมือนกันว่าใครที่สามารถต่อราคาจนได้สินค้าไปบ้าง ?

จากนั้นพวกเราก็เดินย้อนกลับมานั่งรถกระเช้าลง บริเวณที่ผ่านซึ่งทางด้านขาขึ้นเป็นขวามือ ขาลงเป็นซ้ายมือนั้น มีหมู่อาคารเก่าใหญ่โตมโหฬาร ลักษณะดูดีมาก แต่ปัจจุบันนี้ผุพังหมดสภาพแล้ว น่าจะไม่มีใครมาช่วยอนุรักษ์ หรือว่าขนข้าวของเครื่องใช้วัสดุอุปกรณ์ขึ้นมายาก ก็เลยปล่อยทิ้งเอาไว้เช่นนั้น