[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๔ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ เป็นวันพระขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๖ อมฤตโชค อากาศช่วงเช้าที่โรงแรม The Zion เมืองศิมลา อยู่ที่ ๑๒ องศาเซลเซียส แต่ด้วยความที่เหนื่อยมาจากการเดินทางถึง ๑๒ ชั่วโมงครึ่ง ทำให้กระผม/อาตมภาพรีบเข้านอนก่อน

ครั้นตื่นขึ้นมาแล้ว ตั้งใจจะถ่ายรูปเมืองศิมลาในยามค่ำคืน ซึ่งคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ประธานคณะกรรมการบริษัทเอ็นซีทัวร์ชอบใจเป็นนักหนา บอกว่าสว่างพร่างพราวไปหมด จนไม่รู้ว่าเป็นดาวบนท้องฟ้า หรือว่าแสงไฟบนพื้นดิน แต่เมื่อเปิดหน้าต่างออกไปก็ออกอาการ "แห้ว" เนื่องเพราะว่าตอนหัวค่ำนั้น เป็นช่วงจังหวะที่เขาเปิดไฟกันอย่างเต็มที่ แต่ตอนตี ๓ กว่าของประเทศอินเดีย ไฟส่วนใหญ่ดับหมดแล้ว ก็เลยได้แต่ถ่ายรูปแบบเซ็ง ๆ

แต่พอจะเดินไปห้องน้ำ กระผม/อาตมภาพก็งงมาก เนื่องเพราะว่าตัวล็อกประตูกันคนบุกรุก โดนผลักล็อกเอาไว้ ทั้งที่กระผม/อาตมภาพไม่มีนิสัยที่จะทำอย่างนั้น เนื่องเพราะไม่มั่นใจว่าสภาพสังขารของตนเองจะอยู่ดีมีสุขได้สักเท่าไร ถ้าหากว่าเป็นอะไรไป คนไม่สามารถที่จะเข้ามาในห้องได้ อาจจะถึงขนาดตายอืดอยู่ในห้องไปเลยก็เป็นได้..! แต่ว่าตอนนี้ ตัวล็อกโดนผลักล็อกเอาไว้ กระผม/อาตมภาพมั่นใจว่าตนเองไม่ได้ทำแน่ ๆ

แต่เมื่อถึงเวลาเข้าห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว ออกมานั่งที่เก้าอี้ยาว ปรากฏว่าเห็น "ท่านพี่มเหสักขา" หรือว่าองค์พระกฤษณะนั่นเอง นั่งอยู่บนเตียงที่กระผม/อาตมภาพไม่ได้ใช้งาน เพราะว่าอาศัยนอนที่เก้าอี้ยาว ซึ่งพอเหมาะกับตัวพอดี ท่านพี่ยิ้มให้อย่างเมตตา ชี้มือไปที่ประตูเป็นทำนองว่า "พี่เป็นคนกดล็อกให้เอง"

กระผม/อาตมภาพจึงต้องน้อมจิตน้อมใจกราบขอบพระคุณ ที่ทุกท่านช่วยเหลือกันอย่างเต็มที่ ไม่เช่นนั้นด้วยสังขารโทรม ๆ แบบนี้ นั่งรถเขย่ามาถึง ๑๒ ชั่วโมงครึ่ง กว่าที่จะมาถึงเมืองศิมลา ถ้าหากว่าเป็นบ้านเราก็ดึกดื่นไปแล้ว น่าจะมีอาการมาลาเรียกกำเริบ แต่ก็ไม่มี..!