[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ อากาศที่โรงแรม Asia Spa Resort เมืองธรรมศาลาอยู่ที่ ๑๕ องศาเซลเซียส เนื่องเพราะว่าเมื่อวานนี้ ตอนท้ายของการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน มีเสียงฝนตกดังสนั่นหวั่นไหวมาก บันทึกเสียงเสร็จแล้ว กระผม/อาตมภาพเปิดประตูหลังออกไปดู ถึงได้เห็นว่าไม่ใช่แค่น้ำฝนอย่างเดียว หากแต่ลูกเห็บขนาดประมาณหัวแม่มือ กำลังกระเด้งกระดอนอยู่บนลานเทอเรซหลังโรงแรม ขาวโพลนไปหมด..!

ตอนอยู่ที่วัดภัคสุนาค กระผม/อาตมภาพได้ชี้ให้ดูท้องฟ้าก่อนขึ้นรถแล้ว บอกกับทุกคนว่า "อากาศแบบนี้ ถ้าเป็นที่ทองผาภูมิ อีกสักครู่ฝนก็จะตก แต่ไม่ทราบว่าที่เมืองธรรมศาลานี้จะเหมือนกันหรือเปล่า ?" โชคดีที่ว่าพวกเรากลับเข้าที่พักแล้ว พายุลูกเห็บถึงได้มา แล้วต่อด้วยฝนอีกเกือบ ๑ ชั่วโมง ต้องเจริญพรขอบคุณเจ้าแม่นภิสราเทวีที่ช่วยอนุเคราะห์สงเคราะห์ให้ทุกอย่างเป็นไปโดยสะดวกเรียบร้อย

ส่วนเช้าวันนี้พวกเรานัดกันตามเวลาที่ ๖ - ๗ - ๘ แต่ว่า ๖ โมงเช้า ส่วนใหญ่ก็ตื่นแล้ว ลงไปนั่งรอกันที่ห้องอาหาร แต่เนื่องจากว่าผู้ดูแลห้องอาหารได้รับนัดหมายว่า ให้เปิดห้องอาหารตอน ๗ โมง แต่ละคนจึงนั่งคุยกัน งัดเอาเรื่องความเฉิ่ม ความเชย ความเปิ่นของพรรคพวกในคณะ ขึ้นมาเสียดสี "บูลลี่" กันเป็นที่สนุกสนาน เสียงหัวเราะดังสนั่นหวั่นไหว จนกระผม/อาตมภาพต้องเบรกว่า "พวกคุณกำลังจะทำให้ประเทศจีนเดือดร้อน เนื่องเพราะคุยกันเสียงดังขนาดนี้ เขาต้องคิดว่าเป็นคนจีนอย่างแน่นอน..!"

ครั้นอาหารพร้อมแล้ว พวกเราก็รับประทานกันแบบไม่ต้องฟังเสียง น้องการ์ตูน (นางสาวศรันย์พร บุรินทรโกษฐ์) นำเอาอาหารจากเมืองไทยมาไล่แจกทุกโต๊ะ เพียงแต่กระผม/อาตมภาพไม่ได้ให้ความสนใจเท่านั้นเอง เนื่องจากมีนิสัยว่า "ไปที่ไหนก็ต้องกินอาหารของที่นั่น" เพราะได้รับการอบรมมาตั้งแต่เด็กว่า "ดินฟ้าอากาศของแต่ละที่ อาหารของแต่ละแห่ง เหมาะกับการเป็นอยู่ในสถานที่นั้น ๆ"

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าหากว่าเรากินอาหารพื้นเมือง เราก็สามารถจะอยู่ดีมีสุขได้ทุกที่ แต่ต้องฝึกตนเองให้เคยชิน ไม่เช่นนั้นแล้ว อาจจะท้องเสีย วิ่งเข้าส้วมกันนับรอบไม่ถ้วนก็เป็นได้..!