ครั้นถึงเวลาองค์ดาไลลามะก็นั่งรถไฟฟ้าออกมา เข้าสู่ที่ประทับแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ให้สัญญาณแต่ละคนเดินผ่านเข้าไปถวาย กระผม/อาตมภาพซึ่งรับผ้าผ้าขะตะมาจากน้องการ์ตูน (นางสาวศรันย์พร บุรินทรโกษฐ์) คาดว่าจะให้องค์ดาไลลามะท่านประทานพรด้วยการคล้องคอให้ แต่ปรากฏว่ามีพระเถระรูปหนึ่งมาจับคล้องคอให้แทน ส่วนอีกรูปหนึ่งก็มารับซองปัจจัยที่จะถวายองค์ดาไลลามะไป พร้อมกับบอกว่า "Thank you"
เมื่อถึงคิวของกระผม/อาตมภาพ ซึ่งพนมมือไหว้ตั้งแต่ต้นทางไปจนถึงองค์ท่าน องค์ดาไลลามะก็จับสองมือที่พนมดึงเข้าไปชิดท่าน แล้วก็ก้มเอาศีรษะมาแตะ ความรู้สึกของกระผม/อาตมภาพก็คือ "จะให้หลวงปู่อยู่อีกก็ได้ แต่เจ้าต้องอยู่เป็นเพื่อนด้วยกัน" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่คิดว่า "เวรกรรมละกูงานนี้..!"
เมื่อถึงเวลาผ่านออกมาแล้ว ก็มารับรูป ตลอดจนกระทั่งยาที่ได้รับการเสกจากท่าน และสายสิญจน์อธิษฐาน เมื่อเดินมารวมกันยังสถานที่ภายนอก ทิดเฟิร์ส (นายบัณฑิต เอี่ยมตระกูล) และทิดดอย (นายภาณุพงศ์ วังประภา) ก็พาขึ้นไปยังพระตำหนักรับแขกเดิมของท่าน เพื่อไปกราบพระพุทธรูปพระประธาน และอาสนะที่ท่านเคยนั่ง
กระผม/อาตมภาพควักกระเป๋าถวายใส่ตู้บริจาคไปแห่งละ ๕๐๐ รูปี แล้วลงไปทางด้านล่าง เพื่อที่จะเข้าไปทำบุญทางด้านซึ่งมีเหวัชระพิทักษ์พระพุทธศาสนา และมีบรรดาพระเถระต่าง ๆ สวดมนต์ให้พรแก่ญาติโยมทางด้านนั้น
เมื่อทำบุญเรียบร้อยแล้วจะออกข้างนอก แต่ปรากฏว่าผศ., ดร.พระครูโรจน์ (พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร.) ของเรา และ "ไอ้อ้วน" (นางสาวดวงฤทัย ตั้งวรกุลกิจ) โดนยึดทรัพย์ ก็คือวัตถุมงคลส่วนตัว ซึ่งทางเจ้าหน้าที่ไม่ทราบว่าสื่อสารกันอย่างไร ? คิดว่าเป็นส่วนที่จะมอบให้องค์ดาไลลามะอธิษฐานจิตให้พร จึงได้เก็บเอาไว้ก่อน ไม่ได้มอบคืนมาให้ ทั้งสองคนไปสอบถามเจ้าหน้าที่แล้วรอแล้วรอเล่าว่าเมื่อไรจะเสร็จ
จนกระทั่งเขาบอกว่า "ตอนเที่ยงค่อยมารับ" พวกเราจึงเดินออกมา ทางด้านมัคคุเทศก์ท้องถิ่นซึ่งมีโทรศัพท์มือถืออยู่ ขอถ่ายรูปหมู่ของพวกเรา จากนั้นก็เดินย้อนกันออกมารอรถทางด้านนอก ซึ่งจะมีบรรดาเด็กบ้าง ผู้ใหญ่บ้าง ส่วนใหญ่ก็คือผู้หญิงล้วน ๆ เดินมาสะกิดแบมือขอเงิน
พวกเราไปยืนรอกันที่ลานจอดรถ ซึ่งมีร้านค้าอยู่ตรงนั้น เจ้าของร้านคงจะรำคาญที่เห็นขอทาน เพ่นพ่านมาขอเงินนักท่องเที่ยวเต็มไปหมด จึงถือไม้ออกมาไล่กระเจิดกระเจิงไป แล้วก็มีแม่ชีท่านหนึ่งเดินมาด่าเจ้าของร้าน ไม่ทราบเหมือนกันว่ามีส่วนได้ส่วนเสียกับบรรดาขอทานหรือเปล่า ? แต่ว่าเจ้าของร้านก็ไม่ได้ถกเถียงอะไรมาก นอกจากเก็บไม้แล้วก็ไปนั่งขายของตามเดิม..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : วันนี้ เมื่อ 05:45
|