[เถรี]

ในระหว่างนั้นก็ดูบรรดาลิงต่าง ๆ กระโจนโครมครามกันบนต้นไม้บ้าง บนหลังคาบ้าง จนกระทั่งเขาเรียกคณะคนไทยว่า "ไตแลนด์กรุ๊ป" กระผม/อาตมภาพก็เดินนำเข้าไป เขาจะเช็ครายชื่อตามลำดับที่เราส่งเข้าไปให้ว่ามีจำนวนกี่คน ? เมื่อถูกต้องแล้ว ก็ทำการประทับตราที่หลังมือแต่ละคน เป็นรูปใบโพธิ์เล็ก ๆ โดยเฉพาะของกระผม/อาตมภาพมีเลข ๓๔ อยู่ด้วย ถามดูแล้วมีความหมายว่าเป็นคณะที่ ๓๔ ซึ่งขอเข้าเฝ้าในวันนี้ ซึ่งในแต่ละวันองค์ดาไลลามะจะรับแขกแค่ ๓๕๐ รูป/คนเท่านั้น..!

ครั้นได้รับการประทับตราแล้ว ยังต้องเดินวกวนผ่านประตูอีก ๒ แห่ง ๓ แห่งเข้าไป เมื่อเข้าไปภายใน คราวนี้ก็มีปัญหาตรงที่ว่าการตรวจนั้นเข้มงวดมาก ข้าวของอะไรเล็กน้อยเพียงใดก็ตาม ก็จะโดนให้ฝากเอาไว้ โดยที่ออกบัตรรับฝากไว้ให้ ดังนั้น..ใครที่ติดกระเป๋าสตางค์ วัตถุมงคล หรือว่าโทรศัพท์มือถือเข้าไป ตอนนี้โดนยึดเรียบ..!

กระผม/อาตมภาพเอง เมื่อเจ้าหน้าที่คลำมาถึงประคดเอว ซึ่งมีกระเป๋าจิงโจ้บรรจุวัตถุมงคลและเงินอยู่ด้วย เขาถามว่าอะไร จึงตอบไปว่า "belt" แล้วเมื่อถามถึงกระเป๋าจิงโจ้ก็บอกว่า "money pocket" เขาก็พยักหน้าแล้วปล่อยให้ผ่านเข้าไป แต่ว่าพระเครื่องที่เตรียมไปนั้น เจ้าหน้าที่ขอไปเข้าเครื่องเอ็กซเรย์ดูก่อน เมื่อไม่มีอะไรผิดปกติแล้ว ค่อยให้กระผม/อาตมภาพเขียนชื่อ ฉายา เป็นภาษาอังกฤษแล้ววงเล็บว่า Thailand จัดใส่ถาดเอาไว้ เพื่อทางเจ้าหน้าที่จะได้นำไปถวายองค์ดาไลลามะเอง

จากนั้นพวกเราก็ได้รับการบอกทางให้เดินขึ้นเนิน เข้าไปนั่งพักกันอยู่ในห้องแห่งหนึ่ง ซึ่งกระผม/อาตมภาพกะด้วยสายตาคร่าว ๆ แล้ว มีแถวเก้าอี้นั่งยาวเหยียดอยู่ ๑๐ กว่าแถว แถวหนึ่งนั่งได้ประมาณ ๓๐ คน

กระผม/อาตมภาพนั่งลงก็หลับตานึกถึงองค์ดาไลลามะ ในฐานะ "Grandpa" ซึ่งถ้าเป็นภาษาไทยก็คือ "หลวงปู่" ที่พลัดพรากจากกันมาหลายปีเต็มที เรียนท่านไปว่าจะมาขออนุญาตกราบลา เนื่องเพราะไม่มั่นใจว่าพระองค์ท่านจะอยู่ได้อีกนานเท่าไร หลังจากที่ลืมตามาได้ไม่นาน เจ้าหน้าที่ก็ให้ย้ายเข้าไปอีกห้องหนึ่ง เป็นการจัดลำดับการเข้าเฝ้า เมื่อตรวจสอบรายชื่อโดยให้นั่งเรียงแล้ว เรียกเอาทีละคน ไปจัดเป็นแถว ๆ

ครั้นเมื่อถึงคิวกระผม/อาตมภาพ เขาบอกว่า "new line" ก็คือให้ขึ้นแถวใหม่ เมื่อได้คนครบตามจำนวนที่ต้องการแล้ว จึงให้เดินไล่ไปตามลำดับที่ขานชื่อ ไปจนกระทั่งขึ้นเนิน ซึ่งมีลักษณะคล้าย ๆ "ลานหินโค้ง" ของทางวัดสวนโมกข์ แต่นี่เป็นลักษณะของขั้นบันไดมากกว่า เพียงแต่ว่าเป็นม้านั่งหินยาว ๆ ลดหลั่นลงมา มีพรมปูอยู่ด้วย

พวกเรานั่งรออยู่ตรงนั้น ซึ่งจะมีทหารเป็นกองรักษาการณ์อยู่ด้วย เพียงแต่ว่าดูแล้วไม่เป็นชิ้นเป็นอัน เพราะว่าคนข้างนอกใช้ HK33 แบบพับฐาน คนข้างในใช้ AK47 พับฐาน ซึ่งถ้าหากว่าฉุกเฉินปะทะกันขึ้นมาจนกระสุนหมดจริง ๆ ไม่สามารถจะหยิบยืมกันได้เลย พวกเรารอกันอยู่พักใหญ่ ก็มี VIP ระดับพิเศษ น่าจะเป็นบุคคลสำคัญของทางอินเดีย ซึ่งแม้ว่าจะมาทีหลัง แต่ได้รับการจัดแถวให้อยู่หน้าสุดของพวกเรา ซึ่งเช็คจำนวนกันไปแล้วด้วย..!