[เถรี]

การที่จะได้พบกับองค์ดาไลลามะนั้น เป็นความตั้งใจหรือว่าเป้าหมายหลัก ของการเดินทางมาอินเดียในครั้งนี้ของกระผม/อาตมภาพเลย เนื่องเพราะว่าความผูกพันกันมาแต่อดีตประการหนึ่ง การที่พระองค์ท่านมีพระชนมายุมากจนปลงอายุสังขารแล้วอีกประการหนึ่ง ถ้าไม่มากราบในครั้งนี้ โอกาสที่ชีวิตนี้จะได้เจอพระองค์ท่าน "เป็น ๆ" ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ จะให้ไปรออวตารของพระองค์ท่านอีกที กระผม/อาตมภาพก็อาจจะมรณภาพเสียก่อน..! จึงได้ตั้งอกตั้งใจมามากเป็นพิเศษ แม้เขาว่าจะได้อยู่ใกล้แค่วินาที ๒ วินาทีก็ตาม..!

ดังนั้น..ในเรื่องของการเดินทางมา ท่านทั้งหลายอาจจะมีจุดมุ่งหมายต่าง ๆ กันไป แต่สำหรับกระผม/อาตมภาพแล้ว ถือว่าการที่ได้มากราบสักการะองค์ดาไลลามะ เป็นจุดสำคัญที่สุดในการเดินทางในครั้งนี้แล้ว

ถึงแม้ว่าพวกเราจะนัดหมายกันที่ ๕ - ๖ - ๗ ก็คือตี ๕ ปลุก / ๖ โมงเช้ารับประทานอาหาร / ๗ โมงเช้าเดินทาง แต่ด้วยความที่พวกเราไปพร้อมกันแถวห้องอาหารตั้งแต่ตี ๕ กว่า ๆ ทำเอาเหล่าพ่อครัวเดือดร้อน เร่งรีบทำอาหารกันเป็นมือระวิง..! พวกเราส่วนใหญ่แล้วใส่ชุดขาวเพื่อไปเฝ้าองค์ดาไลลามะกันโดยเฉพาะ เมื่ออาหารมาถึงก็จ้วงกันอย่างชนิดที่ไม่ต้องสนใจอะไรกันอีกแล้ว ข้าวต้มหมดไปก่อนเพื่อน จนทางพ่อครัวต้องรีบไปต้มมาเพิ่มอีก..!

เมื่ออิ่มแล้วพวกเราก็ขึ้นรถ กระผม/อาตมภาพต้องย้ายไปขึ้นรถตู้คันที่ ๒ แทนคันที่ ๑ เนื่องเพราะว่าคันที่ ๒ นั้นมีเบาะนั่งข้างคนขับ ทำให้สามารถที่จะถ่ายรูปทิวทิศน์ต่าง ๆ ตลอดทางเดินได้ รถวิ่งไปไม่ถึง ๒๐ นาทีดี แต่พวกเราเพิ่งจะเห็นว่าถนนหนทางขึ้นเขาใหญ่กว่ารถเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พอมีรถสวนมาก็ต้องถ้อยทีถ้อยอาศัย ประมาณทำตัวลีบ ๆ แบ่งกันไป..!

รถของเรามาจอดที่หน้าบริเวณวัด Tsuglag Khang ขององค์ดาไลลามะ ทางด้านคณะทัวร์ได้ตักเตือนพวกเราว่า ให้เก็บของมีค่าทุกอย่างเอาไว้ที่รถ ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าเงินหรือว่าโทรศัพท์มือถือ กระผม/อาตมภาพจึงติดไปเฉพาะพระเลี่ยมทองประดับเพชร และซองปัจจัย ๑๐,๐๐๐ รูปี ที่จะถวายองค์ดาไลลามะเท่านั้น

เมื่อเดินขึ้นเนินเข้าไปภายใน ก็มีห้องตรวจของผู้หญิงโดยเฉพาะ ส่วนผู้ชายของเราเมื่อเดินผ่านเครื่องไปแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ไม่สนใจว่าเสียงจะดังหรือไม่ดัง จัดการจับลูบคลำตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่เว้นแม้แต่ "วัตถุมงคลส่วนตัว" เมื่อปล่อยผ่านเข้าไปข้างในแล้ว พวกเราก็ต้องไปยืนรอ นั่งรอกัน จนกว่าเจ้าหน้าที่จะมาขานคิวให้