[เถรี]

พวกเรามาถึงโรงแรมที่พักก็คือ Fairfield by MARRIOTT เมืองอมฤตสาร์ กว่าที่จะได้รับกุญแจห้องก็ทำท่าไร้แรงบินไปตาม ๆ กัน เพราะว่าถ้าเป็นบ้านเราก็ตก ๕ ทุ่มกว่าไปแล้ว กระผม/อาตมภาพเข้าถึงห้องพักได้ จัดการล้างหน้าเช็ดตัว แล้วมุดเข้าใต้ผ้าห่ม กำลังเคลิ้ม ๆ ใกล้หลับ มีเสียงทุบประตูเรียก ปรากฏว่าทางเอ็นซีทัวร์บริการดีจนเกินไป สั่งเขาเอาน้ำปานะมาถวายพระถึงห้องด้วย..!

เมื่อเข้าไปแจ้งในกลุ่มว่า สำหรับหลวงพ่อแล้วไม่ต้องส่งอะไรมาเลย ก็เห็นการนัดว่าพรุ่งนี้ปลุก ๖ โมงเช้า / ๗ โมงเช้าวางกระเป๋าหน้าห้อง แล้วลงไปรับประทานอาหารที่ห้องอาหารชั้น ๒ / เวลา ๘ โมงเดินทางได้ ใครที่จะเข้าชมสุวรรณวิหาร ถ้าไม่ต้องการใช้ผ้าโพกหัวของเขา ก็ให้ติดผ้าของตนเองไปด้วย เพราะเป็นข้อบังคับของชาวซิกข์เขาว่า การเข้าสู่วิหารศักดิ์สิทธิ์นั้นต้องคลุมผมทั้งผู้หญิงและผู้ชาย

กระผม/อาตมภาพนอนภาวนา เพื่ออุทิศส่วนกุศลถวายแก่สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าทีปังกรรัศมีโชติ มหาวชิโรตตมางกูร สิริวิบูลยราชกุมาร ซึ่งประสูติในวันที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๘ ไม่น่าเชื่อว่าจากพระราชกุมารองค์น้อย ปัจจุบันนี้ทรงบรรลุนิติภาวะแล้ว..!

เมื่อภาวนาจนครบถ้วน อุทิศส่วนกุศลถวายให้แก่พระองค์ท่านแล้ว ก็ต่อว่าเจ้าแม่นภิสราเทวี ว่าทำไมไม่บอกให้ชัด ๆ ถึงเรื่องเละเทะในวันนี้ที่พวกเราจะรับ นอกจากบอกว่างานเที่ยวนี้มีปัญหาเล็กน้อย ? แม่เจ้าประคุณตอบว่า "พยายามที่จะฝืนกฎแห่งกรรมจนสุดตัวแล้ว สามารถบอกใบ้ได้แค่นั้นเอง แต่พวกเราทุกคนก็ทำกำลังใจได้ดีมาก" พร้อมกับปลอบใจด้วยพระคาถาเงินล้านสูตรพิเศษอีก ๑ ประโยค บอกว่า "ท่านย่าฝากมาให้" กระผม/อาตมภาพก็เลยเลิกต่อว่า ภาวนาจนกระทั่งหลับไป

Morning Call ของโรงแรมเป็นอะไรที่น่ารำคาญมาก เนื่องเพราะว่ากลัวเราจะไม่ตื่นหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ ? มีการโทรศัพท์ ๒ ครั้ง ๓ ครั้ง แถมยังให้คนมาเคาะประตูอีกด้วย เมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพก็เลยหิ้วกระเป๋าลงไปยังห้องอาหารชั้น ๒ ไปนั่งกดดันให้เขาเร่งทำให้เร็ว ๆ เมื่อเห็นว่ามีสิ่งที่ตนเองพอจะฉันได้แล้ว ก็ตักมานั่งฉันเลย ส่วนที่ชอบใจที่สุดก็คืออาหารอย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นข้าวโพดผัดกับเม็ดถั่วลันเตา ทำออกมารสชาติอร่อยใช้ได้ทีเดียว จนกระทั่งอิ่มแล้ว พวกเราถึงได้ทยอยกันลงมา สรุปว่าวันนี้ ถ้าใครตรงเวลาก็กลายเป็นคนมาช้าไปโดยปริยาย..!