[เถรี]

ครั้นถึงเวลาตำรวจมานำตัวผู้ต้องสงสัยลงไปทางประตูหลังแล้ว พวกเราที่นั่งร้อนอยู่ เพราะว่าเขาดับเครื่องปิดแอร์ไปด้วย นั่งเหงื่อตกกันอยู่ แต่ทุกคนก็อดทนไม่มีใครบ่นว่าอะไร จนกระทั่งแอร์โฮสเตสต้องเอาน้ำมาแจกเป็นการปิดปากไม่ให้พวกเราบ่นหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ..!?

จนเมื่อลงมาสัมผัสพื้นดินแล้วถึงได้รู้ว่า เครื่องบินวนกลับมาที่ท่าอากาศยานนานาชาติอินทิราคานธีตามเดิม..! ทำเอาพวกเราเอ๋อรับปะทานกันไปตาม ๆ กัน ไม่แน่ใจว่าเกิดจากมีผู้ต้องสงสัยก่อการร้ายขึ้นมา หรือว่าเครื่องบินมีปัญหากันแน่ เพราะกัปตันบอกว่า "เครื่องมีปัญหาเล็กน้อย"

พวกเราต้องนั่งรถบัสกลับเข้ามาภายในอาคารผู้โดยสารขาเข้า แล้วก็ต้องไปทำการผ่านด่านเอ๊กซเรย์ที่โคตรจะเข้มงวดอีกวาระหนึ่ง โดยที่จะต้องเอาข้าวของเล็ก ๆ น้อย ๆ ใส่ถาดเพื่อให้เขาเอ็กซเรย์ตรวจสอบดู กว่าที่จะได้ถาดมาก็มีคนในคณะต้องอาศัยความสวยให้เป็นประโยชน์ ขอถาดจากเจ้าหน้าที่มาได้..!

ครั้นผ่านเข้ามาได้แล้ว ปรากฏว่าประตูขึ้นเครื่องที่เขาออกให้นั้นก็คือประตู 27B ที่เปลี่ยนไปเมื่อเช้านั่นเอง ทำเอาทุกคนหัวเราะก็ไม่ได้ ร้องไห้ก็ไม่ออก กลายเป็นว่าทุกคนต้องมานั่งรอ เพื่อที่จะขึ้นเครื่องเที่ยว ๖ โมงเย็น แทนที่พวกเราจะไปถึงเมืองอมฤตสาร์ และได้ท่องเที่ยวตามโปรแกรมแล้ว จึงไม่แน่ใจว่าปัญหาเล็กน้อยของเจ้าแม่นภิสราเทวีนั้น ยังจะเป็นปัญหาเล็กน้อยไปอีกกี่วันกี่เรื่องกันแน่ ?

แต่ว่าเทวดามีอะไรบอกได้เต็มที่แค่ไหน เขาก็บอกเต็มที่แค่นั้น พวกเราจึงต้องนั่งวิตกกังวลกันต่อไปว่า ปัญหาอื่น ๆ จะเกิดขึ้นหรือไม่ ? แต่เท่าที่เคยสังเกตมา ถ้ามีปัญหาอะไร ไม่ว่าพระ หรือพรหม หรือเทวดา ท่านมักจะให้ปัญหาเหล่านั้นเกิดขึ้นในวันแรก ๆ เพื่อที่จะไม่ไปให้หงุดหงิดกันในวันหลัง กระผม/อาตมภาพจึงฉวยโอกาสในขณะที่นั่งรอขึ้นเครื่อง ทำการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนเอาไว้ก่อน เพื่อที่ผู้ฟังจะได้ไม่ขาดตอนลง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)